ทำไมหล่อนจะไม่ใช่เมียเขา หล่อนนี่แหละเมียเขา ถึงแม้ว่าเขาอาจจะลืมไปแล้ว แต่สำหรับหล่อนไม่มีวันลืม ก่อนกะพริบตาถี่ๆ เพื่อไล่หยาดน้ำตา เหตุใดเขาถึงใจร้ายกับหล่อนถึงเพียงนี้ แล้วรีบปาดน้ำตาที่ไหลริน ร้องบอกเสียงสะอื้น
“ในเมื่อคุณไม่อยากไป ก็ไม่ต้องไปค่ะ ลิลลี่ไปทานคนเดียวก็ได้” หญิงสาวสะบัดหน้าหนีคนใจร้าย ก้าวฉับๆ ออกจากห้องไปด้วยสองขาที่สั่นเทา
ลมหายใจร้อนถูกพ่นออกเมื่อพ่ายแพ้ต่อหยาดน้ำตาเม็ดโต เห็นมันทีไร ต้องใจอ่อนทุกครั้ง พลางคิดว่ามันคงเป็นเวรกรรมที่ตนได้ทำกับผู้หญิงคนนั้นไว้ จึงต้องเจอเรื่องราวที่คล้ายกัน เขานั้นไม่อยากจะตวาดหรือตะคอกลิลลี่มากนัก เพราะรู้ตัวดีว่าตนเองก็เคยทำผิดไม่ต่างจากลิลลี่
“ทำไมฉันเห็นน้ำตาเธอทีไร ต้องใจอ่อนทุกทีสิน่า” พูดจบก็วางเอกสารลง เก็บของเพื่อที่จะไปกินข้าวกับภรรยาจอมแอบอ้าง
ลิลลี่ร้องไห้สะอึกสะอื้น นึกน้อยใจเหลือเกิน มาชวนแต่
