"นาย.. "
ขาเรียวก้าวออกไปเบื้องหน้าด้วยความไว ในอกมันร้อนวาบหวิวเหมือนมีไฟกองใหญ่ที่ลุกโชนไม่มีท่าทีว่าจะลดลงง่ายๆ มือบางจับประสานเข้ากัน ในขณะที่ดวงตาคู่นั้น กวัดแกว่งไปมา เพื่อมองหาคนที่เธอต้องการ
"นาย..."
เสียงแผดร้องดังขึ้นในเวลาเดียวกับที่น้ำตาเม็ดโตร่วงเผาะลงมาใหม่ เธอขยับซ้ายทีขวาทีเหมือนคนที่ไม่รู้หนทางไป ไม่ปฏิเสธหรอก ว่าวินาทีนี้เธอนึกห่วงเขาแค่ไหน ยิ่งพอคิดได้ ว่าบางมุมมองเขาก็ไม่ใช่ผู้ชายใจร้าย ความห่วงใยมันยิ่งทวีคูณ
"นาย.."
และแล้วสายตาของเธอก็สบประสานเข้ากับผู้ชายที่ใส่เสื้อสีดำ เธอจำผู้ชายคนนั้นได้ จำได้ว่ามันคือ หนึ่งในชายฉกรรจ์ ที่เอาปืนจี้นายซาตาน
ไวเท่าความคิด เธอรีบก้าวขาตามผู้ชายคนนั้น และได้แต่หวัง ว่าเขาจะพาเธอไปเจอกับผู้ชายที่เธออยากเจอมากที่สุดในเวลานี้เช่นกัน
และในที่สุดมันก็เป็นอย่างที่หวัง ชายฉกรรจ์ชุดสีดำเดินเข้าไปสมทบกับพวกของมัน ที่เหมือนกำลังทำอะไ
