ทันทีที่คำว่า 'ยอม' หลุดปากไป อีกคนก็ขยับยิ้มอย่างชอบใจ ข้าวต้มชามโตที่เขาตักให้ ถูกเธอตักเข้าปากอย่างชอบอกชอบใจ ส่วนเขาก็สั่งให้แม่บ้านตักชามใหม่ ไม่กล้าแม้จะชายตาแลอีกชาม ที่ถูกตักวางอยู่ไม่ไกล
"ถ้าฉันจำไม่ผิด ฉันรู้หรอกนะ ว่ายัยกุ้งแห้ง เคยบอกว่านายน่ะ.. คือคนรักเก่าของเธอ.."
"หึงเหรอ.."
เขาเลิกคิ้วถาม รอยยิ้มบางๆผุดประกายขึ้นที่ใบหน้า ในขณะที่เธอรีบส่ายหน้าไปมา
"แค่ถาม เพราะเคยได้ยินมา แต่ก็อย่างว่านะ ฉันดูออกอยู่หรอก.. ว่าเธอ ชอบนาย.."
"แล้วมองตัวเองออกรึเปล่า ว่าชอบฉันแค่ไหน"
จากนั้นผู้ฟังก็ชะงักไป และทำท่าสนใจข้าวต้มหอมกรุ่นที่อยู่ตรงหน้าแทน
"ไม่ต้องมาแกล้งหลบตา คิดว่าโกหกผัวได้งั้นหรอห๊ะ.."
"ผัวทุกคำเลยป่ะ.. ย้ำอะไรนักหนา"
"ก็ย้ำสถานะยังไงล่ะ.. เผื่อเธอลืม แต่จะลืมก็ได้นะ.. เพราะฉันเต็มใจทวนความจำให้ตลอดเวลา ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยเชียวนะ ฉันยังไหวอ่ะบอกก่อน.."
"ควร
