อวี้เหวินจิ้งเห็นลู่เซวียนเฉ่ากระซิบกระซาบกับสตรีมีศักดิ์เป็นหลานของแม่เลี้ยงของนาง ก็ให้นึกเอะใจ จากที่เขารู้มานางกับเผยจูเอ่อไม่ค่อยลงรอยกันนัก ไม่รู้นางมีแผนอันใดอีก
เพ่ยอิงฮัวลอบยิ้มแล้วก็สะกิดสามีกลับ เพราะสิ่งที่ลูกสะใภ้ต้องการสำเร็จลุล่วงแล้ว รอเคยเพียงเวลาเท่านั้น
“อาจิ้งพ่อกับแม่จะกลับก่อน เจ้าอยู่เป็นเพื่อนลู่
เซวียนเฉ่า ดูแลนางให้ดี” เพ่ยอิงฮัวกำชับจบก็ลุกขึ้นปล่อยให้แขกที่ยังไม่กลับดื่มกินกันต่อไป เพราะเจ้าบ้านก็กลับเข้าเรือนไปหมดแล้ว
อวี้เหวินจิ้งลอบยิ้ม วันนี้เขาหงุดหงิดนัก เห็นทีต้องหาที่ระบายอารมณ์สักเล็กน้อย แล้วร่างเล็กเจ้าแผนการตรงนี้ทำให้เขาอยากระบายอารมณ์ยิ่ง
วันนี้นางงดงามมากกว่าวันใด เขาจึงอยากจัดการนางสักหน่อย ในเมื่ออีกไม่นานก็ได้นอนร่วมห้องแล้ว เช่นนั้นก็นอนเสียแต่คืนนี้ก็แล้วกัน
“ข้าจะไปส่งเจ้าที่เรือน” เมื่อลู่เซวียนเฉ่าลุกขึ้น เขาก็ลุกตามนางออกไป พร้
