“หนูมัทดื้อไหมคุณเข้ม”
แม่จำปาถามลูกเขยยิ้มๆ
“ไม่ดื้อครับ ว่านอนสอนง่าย” คำว่าว่าสอนง่ายของคุณเข้มทำให้คนที่ซบออกแม่จำปาอยู่หน้าร้อนผ่าว เพราะเมื่อคืนนี้เขาสอนเธอหลายอย่างมาก แล้วเธอก็ดันทำตัวเป็นเด็กดีว่านอนสอนง่าย ทำตามที่เขาบอกเขาสอนทุกอย่าง พอตื่นขึ้นมาตอนรุ่งสาง เธอก็อายจนไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน แล้วนี่เขายังเอามาพูดล้อเธออีก คนนิสัยไม่ดี
มัทนาค้อนให้สามี แล้วหันไปเปลี่ยนเรื่องคุยกับแม่จำปา
“วันนี้มีอะไรกินบ้างคะแม่ หนูคิดถึงกับข้าวแม่มากๆ”
“ทำไว้หลายอย่างเลย ว่าแต่คืนนี้จะนอนที่นี่หรือไปนอนบ้านสวนกับคุณเหมคุณขวัญ”
“นอนที่นี่คืนหนึ่งค่ะ พรุ่งนี้ถึงจะไปที่บ้านสวน”
“เอาของเข้าไปเก็บในห้องก่อนเถอะ แล้วค่อยออกมาคุยกัน”
“จ้ะ แม่”
หลังจากลูกสาวและลูกเขยเดินเข้าห้องไปแล้ว แม่จำปาก็หันมามองหน้าผัว “เห็นทีเราจะได้อุ้มหลานเร็วๆ นี้ล่ะเนอะพี่”
“อืม…”
พ่อลำมูลตอบยิ้มๆ ท่านสังเกต
