“ทำไมต้องยิ้มให้มันด้วย” คนขี้หึงแบบไร้เหตุผลหวงทุกอย่างแม้กระทั่งรอยยิ้มของภรรยา
มัทนาจัดการขังปลาไว้ในกะละมังแล้วใช้ตาข่ายปิดไว้เรียบร้อย หญิงสาวลุกขึ้น มองหน้าคนที่กอดอกยืนจังก้าอยู่ข้างหลัง
“ก็ยิ้มตามมารยาทไงคะ หนูก็ยิ้มให้ทุกคนที่คุยด้วยนั่นแหละ คุณเข้มเป็นอะไรเนี่ย”
“พี่หวง”
“คุณเข้มรู้ตัวไหมว่า คุณเข้มกำลังทำตัวไร้เหตุผล” มัทนามองสามีด้วยสายตาดุ
“พี่ไม่มีเหตุผลอะไรทั้งนั้นแหละ พี่หวงเมีย” คุณเข้มว่าแล้วขยับเข้าใกล้ คว้าเอวบางมากอดไว้แนบชิด มัทนาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ หญิงสาวดิ้นรนเล็กน้อย เธอชะโงกหน้ามองไปทางประตูห้องครัว กลัวว่าจะมีใครเดินเข้ามาเห็น
“คุณเข้มอย่าทำรุ่มร่ามแบบนี้สิคะ”
“ก็หนูว่าพี่” คุณเข้มผู้ชายตัวโตว่าด้วยน้ำเสียงงอนๆ
“ก็คุณเข้มทำไม่ถูก ไม่น่ารักเลยนะคะ”
“ไม่น่ารักก็ไม่ต้องมารัก ใช่สิ...หนูได้พี่ไปแล้วนี่ จะพูดยังไงก็ได้ พี่มันก็แค่ผู้ชายน่าสงสารคนหนึ่ง
