“โอเคครับ” คุณเข้มไม่เถียงต่อ เขายอมเธอได้ทุกอย่าง แล้วทำไมเรื่องแค่นี้จะยอมไม่ได้...เขาหมายถึงยอมไม่เถียงต่อ แต่ไม่ได้หมายถึงยอมไม่กระชากกระดุมจนขาดทั้งแถวหรอกนะ
“หนูมัทครับ” คุณเข้มกระซิบเรียกภรรยา เมื่อเห็นว่าเธอเงียบไป
“ขา” มัทนาขานรับเสียงงัวเงีย เธอเพลียเพราะต้องดูแลลูก แล้วไหนจะต้องเอาใจพ่อของลูกอีก
“ฝันดีนะครับ” คุณเข้มขยับตัวนอนตะแคง ให้เธอนอนหนุนแขนเขา วงแขนอีกข้างกอดกระชับเธอมาแนบกาย เขาพรมจูบแก้มนวลเบาแผ่ว
“ฝันดีค่ะ” แม้จะง่วงแสนง่วง แต่หนูมัทก็ยังบอกฝันดีกับสามี หญิงสาวเบียดตัวเข้าหาอกอุ่น โอบกอดเอวสอบไว้
“หนูรักคุณเข้มนะคะ”
“พี่ก็รักหนู”
คุณเข้มจูบแก้มนวลอีกครั้ง เขากอดเธอแนบอก คุณเข้มปรายตามองเตียงเด็กที่อยู่ติดเตียงใหญ่ เขาระบายยิ้มเต็มใบหน้า กล้ารักที่เพาะบ่ม อดทนรอคอยมานานช่างคุ้มค่า และสมกับการรอคอย หนูมัทเป็นกล้ารักที่เขาเพาะและรออย่างใจเย็น ยายหนูเป็นต้นกล้ารักท
