“ทีนี้ก็ลงไปทานข้าวกันได้แล้วค่ะ”
“เดี๋ยวก่อนสิครับ ยังไม่เรียบร้อยเลย” คุณเข้มคว้าตัวคนแสนดีที่ยอมช่วยเขาแต่งตัวเข้ามากอด
“อุ๊ย! คุณเข้ม!”
“เรายังไม่มอร์นิงคิสกันเลย” คุณเข้มบอกด้วยสีหน้าจริงจัง เพราะเขาหวังจะได้มอร์นิงคิสกับเธอจริงๆ
“เมื่อกี้คุณเข้มหอมแก้มหนูแล้ว” มัทนาเถียง ก็เขาหอมแก้มเธอไปแล้วก่อนเข้าห้องน้ำ แล้วจะมาเรียกร้องเอาอะไรอีก
“เมื่อกี้แค่หอมแก้มไม่ใช่จูบสักหน่อย พี่อยากได้จูบครับ” คุณเข้มรุกหนักไม่อ่อนข้อ
“มะ...เมื่อคืน คุณเข้มจูบหนูแล้ว” มัทนาไม่ยอมง่ายๆ คนอะไรช่างเรียกร้องเหลือเกิน
“เมื่อคืนก็ส่วนเมื่อคืน หนูมัทอย่าเหมารวมสิครับ”
“แต่...อื้อ!”
มัทนามัวแต่คิดหาคำเถียงเขา เธอจึงไม่ทันระวังตัว คนอยากได้มอร์นิงคิสไม่อยากเถียงด้วยให้เสียเวลาจูบ เขาจึงประคองใบหน้าเธอไว้ด้วยสองมือแล้วเชยขึ้นมา ก่อนก้มลงแนบปากปิดปากนุ่ม เป็นการเริ่มเช้าวันใหม่ที่สดใสด้วยจูบแสนหวานซ่านทร
