“เมื่อคืนพี่เธียร์นอนที่นี่เหรอคะ” อันดาถึงกับขมวดคิ้วเป็นปม เมื่อเห็นเธียร์วิชทร์เดินลงมาจากชั้นสองของบ้านมาพร้อมกับชามา
“นั่นน่ะสิ พ่อก็ไม่รู้เหมือนกัน” ชัชชนถึงกับขมวดคิ้วเป็นปมด้วยความสงสัยปนแปลกใจ
“แบบนี้อย่าบอกนะคะว่า พวกเขารักกัน” แววตาและน้ำเสียงอิจฉาของอันดาแสดงออกชัดเจน ยิ่งเห็นเธียร์วิชทร์มานอนที่บ้านหลังนี้ ยิ่งคิดเป็นอื่นไปไม่ได้
“พ่อว่าไม่หรอกมั้ง” เมื่อเห็นสีหน้าและแววตาของอันดาลูกสาวของตัวเอง ทำให้ชัชชนต้องรีบปลอบใจอันดาเอาไว้ก่อน เพราะไม่อย่างนั้นอันดาอาจเผลอทำตามใจตัวเองจนเสียแผนเป็นได้
“เป็นเพราะคุณพ่อไม่ยอมทำอะไรสักอย่างไงคะ ปล่อยให้พี่ชามาคาบพี่เธียร์ไปได้” อันดาเหมือนเด็กกำลังเอาแต่ใจกับผู้เป็นพ่อ หากผู้ชายคนนั้นไม่ใช่เธียร์วิชทร์ รับรองว่าเขาจัดการได้อยู่แล้ว
“ช่วงนี้พ่อยุ่ง ๆ แต่พ่อไม่ลืมเรื่องนี้หรอกนะลูก” ชัชชนได้แต่ปลอบใจลูกสาวของตัวเองเอาไว้พร้อมกับแววตาคม
