“คราวหลัง อย่าทำแบบนี้อีก” เสียงเข้มของเธียร์วิชทร์เอ่ยขึ้นเตือนบุคคลที่ยืนอยู่บริเวณนั้นขึ้นมาโดยไม่ได้เจาะจง จนทำให้ชามาคิดว่า ชายหนุ่มติเตือนตัวเองเหมือนเช่นเคย
“ชาทำตามคำสั่งพี่เธียร์ พี่บอกให้ชาเอาข้าวมาให้ไม่ใช่เหรอคะ” ชามาไม่เข้าใจประโยคคำพูดของเธียร์วิชทร์เลยสักนิด เหมือนชายหนุ่มต้องการกลั่นแกล้งเธอให้อับอายต่อหน้าพนักงานในบริษัทของตัวเองอย่างไงอย่างงั้น
“ฉันไม่ได้หมายถึงเธอ ฉันหมายถึงพนักงานคนนั้น” ตาคมเบี่ยงสายตาไปมองหน้าพนักงานคู่กรณีของชามา
เพียงแค่พนักงานคนนั้นเห็นสายตาของเธียร์วิชทร์จากรอยยิ้มที่ประดับบนใบหน้ากลับต้องรีบก้มหน้าลงจนแทบไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาสบตา
“ขอโทษค่ะ ท่านประธาน” พนักงานคนนั้นก้มหน้าเอ่ยขอโทษเธียร์วิชทร์ท่าทางสำนึกผิดจนแทบอยากวิ่งเข้ามาคุกเข่าขอโทษท่านประธานหนุ่ม
“คนที่คุณควรขอโทษ คือผมงั้นเหรอ?” น้ำเสียงเย็นยะเยือกเอ่ยถามพนักงานหญิงคู่กรณีของชามา ความน
