“สวัสดีค่ะน้องใบบัว หายดีแล้วใช่มั้ยคะ” คุณครูกล่าวกับเด็กน้อยด้วยความห่วงใย
“หายแล้วค่ะ ใบบัววิ่งเล่นได้แล้วค่ะ” เด็กน้อยตอบกลับไปทันที
“งั้นเราไปหาเพื่อนๆ กันนะคะ เพื่อนๆ เป็นห่วงใบบัวใหญ่เลย” คุณครูกล่าวก่อนที่พฤกษ์จะวางบุตรสาวตัวน้อยลง เพื่อที่เธอจะได้เข้าไปในโรงเรียน
“ใบบัวคะ ตั้งใจเรียนนะ เดี๋ยวเย็นนี้พ่อมารับ” พฤกษ์หันมากล่าวกับบุตรสาวตัวน้อย ก่อนจะจุ๊บแก้มป่องของบุตรสาวไปหนึ่งที “ฝากใบบัวด้วยนะครับคุณครู แกยังเจ็บแผลเป็นบางครั้งนะครับ” พฤกษ์หันไปกล่าวกับคุณครู
“ไม่ต้องห่วงค่ะคุณพ่อ เดี๋ยวคุณครูจะดูแลน้องใบบัวให้เองค่ะ” คุณครูหันมารับคำทันที
“ตั้งใจเรียนนะคะใบบัว” บุญนิสาหันไปโบกมือให้บุตรสาว ก่อนที่เด็กน้อยจะหันกลับมาโบกมือให้บิดามารดา
“บ๊ายบายค่ะคุณพ่อคุณแม่”
เมื่อเด็กหญิงบุญชญาหันมาร่ำลาทั้งบิดามารดาเรียบร้อยแล้ว เธอจึงเดินเข้าไปกับคุณครู ในขณะที่พฤกษ์และบุญนิสาเดินกลับมา
