เช้าวันต่อมาบุญนิสาก็รีบตื่นนอนก่อนที่ชายหนุ่มจะตื่น เธอไม่กล้าสู้หน้าชายหนุ่ม หญิงสาวรีบลงมาที่ครัวเพื่อเตรียมอาหารเช้าให้กับเด็กหญิงบุญชญา และเมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอก็ขึ้นไปปลุกบุตรสาวเพื่อที่จะแต่งตัวเตรียมไปโรงเรียน และแล้วสถานการณ์อันน่ากระอักกระอ่วนก็เริ่มขึ้น เมื่อพฤกษ์เดินลงมาจากด้านบน เพื่อเตรียมตัวไปส่งบุตรสาวที่โรงเรียน
“คุณแม่ขา คุณพ่อมาแล้วค่ะ” เด็กหญิงบุญชญาเอ่ยด้วยน้ำเสียงดีใจ
“วันนี้คุณแม่ทำอะไรให้ทานคะ” ร่างสูงเดินเข้าไปหาบุตรสาวด้วยความรัก ก่อนที่จะหันมายกยิ้มให้กับบุญนิสา ซึ่งแค่เพียงยิ้มของเขาเท่านั้นก็ทำให้เธอหน้าแดงจนไม่สามารถเก็บอาการไว้ได้
“ข้าวต้มกุ้งค่ะคุณพ่อ คุณพ่อมาทานกับใบบัวนะคะ” เด็กน้อยกล่าวกับผู้เป็นบิดาด้วยรอยยิ้มแป้น
“เมียจ๋า ขอให้ผมถ้วยนึงนะ” พฤกษ์หันไปกล่าวกับหญิงสาวด้วยแววตาพราวระยิบ ซึ่งคนฟังอยากจะหยิกให้เนื้อขาดที่เขาบังอาจมาล้อเลียนเธอ
“เดี
