ระหว่างทางที่เดินทางไปส่งเด็กหญิงบุญชญา พฤกษ์พยายามสร้างบรรยากาศที่ดีภายในรถ แต่เหมือนว่าบุญนิสาจะยังไม่คลายจากอารมณ์คุกรุ่นเมื่อสักครู่ จนกระทั่งทั้งสองคนส่งบุตรสาวที่โรงเรียนอนุบาล ชายหนุ่มจึงกล่าวบางอย่างกับหญิงสาว
“ผมขอโทษกับเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น ผมจะไม่ให้เฟิร์นมายุ่งวุ่นวายกับคุณและลูกอีก”
“ถ้าคุณทำตามที่รับปากไว้ได้มันก็ดี แต่จำไว้นะคะถ้าคุณยังปล่อยให้เธอเข้ามาวุ่นวายกับลูกอีก ฉันจะพาลูกหนีไปไห้พ้นจากที่นี่” บุญนิสาข่มขู่ชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ผมกับเฟิร์นเราไม่มีอะไรต่อกัน เราเป็นพี่น้องกันเท่านั้น ถ้าเขามาทำอะไรคุณอีกผมไม่เอาเขาไว้แน่” พฤกษ์กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง ก่อนที่เขาจะกุมมือหญิงสาวไว้ สายตาของชายหนุ่มตอนนี้เปลี่ยนไปจากเดิมที่เคยเป็น โดยที่เจ้าตัวไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ
“ฉันไม่ได้สนใจหรอกว่าคุณจะคบกับใคร แต่ขอแค่ว่าอย่าล้ำเส้นเราสองคนแม่ลูกก็พอ” บุญนิสาเอ่ยด้วยแวว
