EP05 ปากดี
391 Words
มิเชลลืมตาช้าๆ ทอดสายมองลอดผ้าม่านสีขาวกรองแสง มีแดดส่องเข้ามาเล็กน้อย เธอมองนาฬิกาที่ติดฝาผนัง เวลาในตอนนี้สิบเอ็ดโมงสี่สิบ เธอไม่เคยหลับนานขนาดนี้มาก่อน ถ้าสายสุดไม่เกินสิบโมง นี่ถือว่าเป็นการทุบสถิตในการนอนของเธอเลยทีเดียว
เมื่อมองในห้องกว้างที่มีเตียงนอนสีดำทำจากหนัง ภายในห้องนี้มีแต่สีดำและสีแดงบุด้วยกำมะหยี่ เช่นเดียวกับเก้าอี้ที่เธอนั่งอยู่ที่ทำจากกำมะหยี่ แต่เธอไม่ได้นั่งธรรมดา แต่เธอถูกมัดโดยมือเรียวสองข้างติดหลังเก้าอี้
ทันใดนั้นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพประทาน สวมใส่เสื้อเชิ้ตสีดำติดกระดุมด้านล่างเพียงสามเม็ดทำให้เห็นซิกแพคที่หนาอยู่ด้านใน เขาสวมกางเกงสแล็กสีดำเช่นกัน เข็มขัดหนังแท้ หัวเข็มขัดสีเทาเกลี้ยงเกลา และรองเท้าหนังขัดมันเงา เขาก้าวเดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าเรียบเฉย เธอมองเขาด้วยสีหน้าโกรธจัด
“ไอ้เหี้ย มึงจับกูมาทำเหี้ยอะไร ไอ้เหี้ย ปล่อยกูนะ” มิเชลก่นด่าเป็นภาษาไทยเขาอย่างไม่เกรงกลัว
“ปากดีนะ” เขาพูดภาษาไทยสำเนียงอังกฤษ ทำให้เธอยิ่งหงุดหงิดมากกว่าเดิม
“มึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้ากูหลุดออกไปได้กูจะแจ้งตำรวจ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงดุดัน
“เก็บปากไว้อมค*ยดีกว่ามั้ง” เขาบอกด้วยน้ำเสียงหื่นกระหาย และยิ้มที่มุมปาก เธอยกเท้าขึ้นข้างหนึ่ง
“ส้นตีน” เธอบอกด้วยน้ำเสียงโกรธอย่างมากที่เขาจับเธอมาที่นี่ โดยที่เธอเองก็ไม่รู้จักเขามาก่อน
“ปากดีให้ตลอดนะ” เขาบอกด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี แสยะยิ้มที่มุมปาก
.........................................
นางเอกพบกับอันโตนิโอแล้ว
พบกันแบบจำเลยรัก ลักพาตัวมา
แต่อีกไม่กี่ตอนนางก็จะพบโรมิโอ
NC มาแน่ มาหน้าน๊า
อย่าลืม! กดหัวใจ และ เขียนคอมเม้นท์มาพูดคุยกันบ้างน๊า ไรท์จะได้ไม่เหงา
ไรท์ชอบอ่านคอมเม้นท์ของทุกท่าน และพยายามตอบกลับทุกคอมเม้นท์นะ
- Writer
