“คิดถึงจังเลยโรมิโอ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยมไปด้วยความสุข หลังจากที่เขาหายไปสามถึงสี่วันเพื่อไปดูงานในส่วนของเขาที่ต่างประเทศ
“วันหลังฉันคงต้องออกไปดูงานบ้างแล้ว” อันโตนิโอพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ เธอเผยรอยยิ้มมองเด็กน้อยที่แสนงอนของเธอ เธออดไม่ได้ที่ใช้มือเรียวหยิกแก้มหนาๆ
“ฉันไม่อยากให้คุณสองคนไปไหนหรอก ขาดคนใดคนหนึ่งไป ฉันก็เหงาเหมือนกันนะ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“วันหลังถ้าจะไปไหน ก็ไปกันทั้งสามคนเลยดีไหม” โรมิโอเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุขที่เธอยังคิดถึงเขาเวลาที่เขาไม่อยู่
“ดี” เธอเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม เธอกลับคิดมาได้เรื่องหนึ่งที่เขาหายไปสามสี่วันเขาคงไม่เอาใครมาแก้ขัดหรือเอามาเป็นคู่นอนด้วยหรอกนะ เพราะเขาสองคนนั้นขาดผู้หญิงไม่ได้
“มีอะไรหรือเปล่า” โรมิโอถามเมื่อเธอมองเขม่งเขา และเงียบไปเสียดื้อๆ เธอปีนลงจากเขาทั้งสองมายืนจับไหล่ของอันโตนิโอไว้ อันโตนีโอเองก็โอบกอ
