มิเชลก้าวเดินเข้ามาในห้องนอนทอดสายตามองโรมิโอเปิดเพลงแจ๊ซจังวะเบาๆ เนิบๆ เป็นจังหวะที่เขาชอบที่สุด ส่วนอันโตนิโอนั่งอยู่ที่โซฟายาวใกล้เตาฮีสเตอร์ยาวเปลวไฟจำลอง อีกทั้งพวกเขาสวมใส่ชุดคลุมกำมะหยี่ยาวสีดำคนละตัว
“ลูกนอนแล้วหรือ” อันโตนิโอเอ่ยถามวางแก้วคริสตัลใส่วิสกี้อยู่ก้นแก้วบนโต๊ะกระจกใส
“พึ่งหลับ” เธอเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม เธอเดินไปที่ห้องแต่งตัวถอดต่างหูออกทีละข้าง โรมิโอก้าวเดินมาหาเธอ ขณะที่เธอกำลังถอดสร้อยคอเพชรราคาแพง วางไว้บนโต๊ะกระจก
“เสียงคุณเพราะจัง แนะนำไปแข่งร้องเพลงชิงเงินล้านนะ” โรมิโอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง จูบที่ข้างกกหูเธอเบาๆ
“แค่นี้นักข่าวก็ตามจนไม่อยากออกจากบ้านแล้ว” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง โรมิโอใช้มือหนารูดซิปด้านหลังของชุดเดรสสีแดง เลื่อนชุดเดรสให้เลื่อนลงมาจากเรือนร่าง โรมิโอมองเรือนร่างเปลือยเปล่าที่แสนเย้ายวน จากกระจกบานใหญ่ด้วยสายตาอันเร่าร้อนและหื่นกระ
