"ตื่นแต่เช้าเลยนะบัว" เสียงของแทนไททักทายหลานสาวที่เดินยิ้มหน้าระรื่นเข้ามายังห้องนั่งเล่น เดินเข้าไปหอมแก้มซ้ายขวาของคนเป็นปู่ ก่อนจะนั่งลงข้างๆ กอดรัดลำแขนแล้วอิงซบลงไปอย่างออดอ้อน
มือหนาที่คอยโอบอุ้มชีวิตของลูกหลานมาตลอดเริ่มเหี่ยวย่นไปตามกาลเวลา ลูบศีรษะเล็กด้วยความรักใคร่เอ็นดู
"บัวจะไปส่งอาเดลกับนีราที่สนามบินค่ะ ต้องเอาใจอาเดลซะหน่อย เดี๋ยวจะบ่นน้อยใจบัวอีก"
"ดีแล้วลูก จะว่าไปเดลนี่หวงบัวมากกว่าอาชิซะอีกนะ" แทนไทยิ้มขำกับความขี้หวงเกินหน้าเกินตาของเดลที่มีต่อบัว
"ใช่ค่ะ หวงมากกกกก แต่บัวก็เข้าใจนะคะ เพราะอาเดลรักบัวมาก มากพอๆ กับนีรา นารา ภิณ แล้วก็ฟ้าใสด้วย บัวชักอยากจะรู้แล้วซิว่าถ้าฟ้าใสมีแฟน อาเดลจะหวงฟ้าใสแบบบัวหรือเปล่า"
"เหมือนกันค่ะ นีราเอาหัวเป็นประกันเลย" เสียงใสของนีราดังขึ้น ก่อนจะเข้ามาหอม และนั่งลงกอดลำแขนอีกข้างของคนเป็นตา
"ใครจะมาเป็นแฟนนีรานี่คิดหนักเลยนะ
