“โซ่รู้อะไรไหม มีเรื่องหนึ่งที่พี่กำลังเสียดาย”
“เสียดายที่ไม่ได้แต่งงานกับคุณช่อทิพย์เหรอคะ”
ทันทีที่พูดจบก็ถูกคนตัวสูงลงโทษด้วยการจูบปิดปากที่พูดจาไม่เข้าหู หญิงสาวครางท้วง แต่ชายหนุ่มไม่เห็นใจ ผ่านไปพักใหญ่กว่าจะถอนจูบออกมา
“พูดจาไม่น่ารัก ต้องถูกลงโทษ”
“โซ่แค่แซวเล่นเฉยๆ ค่ะ”
หญิงสาวหัวเราะคิกคัก เพราะเมื่อรู้ว่าเขาก็รักเธอเหมือนที่เธอรักเขา เธอจึงกล้าพูดหยอกล้อกับคนที่ชอบทำหน้านิ่งใส่เธอได้ เพราะตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเขาไม่ใช่คนเคร่งขรึมอย่างที่เธอเห็น
ผู้ชายคนนี้ร้ายกาจจะตายไป
ชายหนุ่มอมยิ้มน้อยๆ แล้วบอกเธอ “พี่เสียดายคืนวันเข้าหอต่างหาก”
“คะ” นิฏฐาถามเสียงสูงอย่างใคร่รู้
“เราน่าจะเข้าหอกันตั้งแต่วันนั้น ป่านนี้ลูกคงวิ่งได้แล้วละมั้ง”
“พี่ดินทร์บ้า!”
มือเล็กข้างหนึ่งกำเข้าหากันแน่นแล้วทุบลงบนแผ่นอกกว้างไปหนึ่งทีกับการพูดจาเกินจริงของคนตัวโต เธอกับเขายังแต่งงานกันไม่ถึงปีเลยแ
