4. ตัวเลือก
1108 Words
4
เมื่อวานกว่าจะแยกย้ายกับเพื่อนๆ ก็หลังร้านปิด กลับมาบ้านพี่นิตาก็เข้านอนแล้ว ฉันอยากคุยกับพี่สาว แต่ก็ไม่มีโอกาสได้คุย เช้าวันนี้พี่ก็ป่วยอีก พี่ธามจึงฝากร้านให้ฉันดูแล
"ร้านยังไม่เปิดค่ะ" ฉันบอกลูกค้าที่เปิดประตูเข้ามาในร้าน ขณะฉันยืนก้มหน้าเช็กของอยู่ แต่ทันทีที่ได้ยินเสียงลูกค้าคนดังกล่าว ฉันก็เงยหน้าขึ้นมองทันที
"ไง"
"นายมาได้ไง" ฉันถามออกไปด้วยความตกใจ เมื่อเห็นคนตัวโตหน้าหล่อนามว่ายองวอน เขามาทำอะไรที่นี่!!
"ทำเลที่นี่เหมาะทำโรงแรมจริงๆ" เขาเดินออกไปริมระเบียงร้าน กวาดสายตาสำรวจ
"หมายความว่าไง" ฉันมองผู้ชายตัวโตที่ไม่ควรยืนอยู่ตรงนี้ แถมยังมาคนเดียว ไร้เงาของบอดี้การ์ดหรือผู้ช่วย
"ก็หมายถึงทำโรงแรมตรงนี้ ที่เธอยืนอยู่" เขาก้าวเข้ามาใกล้ พูดให้ได้ยินชัดๆ
"...เจ้าของที่ ยกเลิกสัญญาเพราะนายงั้นเหรอ" ฉันนิ่งไป ก่อนจะปะติดปะต่อเรื่องได้ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ "นายต้องการอะไร!"
"ลูกในท้องเธอ" เขาบอกน้ำเสียงราบเรียบ สายตาเลื่อนมองต่ำ
"ไม่!!" ฉันปฏิเสธทันที
"คิดจะคลอดเด็กออกมา แล้วป่าวประกาศว่าเป็นลูกของฉันสินะ ถึงจะได้เงินเยอะ" เขาพูดด้วยสายตาดูถูก
"เหอะ! นายพูดบ้าอะไร เขาไม่ใช่ลูกนาย" ฉันแสยะยิ้มขำ เขามั่นใจได้ยังไงว่าเด็กในท้องเป็นลูกของเขา ฉันอาจจะท้องกับคนอื่นก็ได้นี่
"ไปตรวจDNA ก็รู้เอง" เขาบอกเสียงเรียบ ทำให้ฉันต้องกลืนน้ำลาย
"ลูกของฉันไม่ใช่ลูกของนาย!" ฉันพูดลอดไรฟัน หายใจเข้าออกรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
"จะไปกับฉันแล้วให้ที่นี่ดำเนินกิจการต่อ หรือจะอยู่ที่นี่รอดูคนมารื้อร้าน" เขายื่นข้อเสนอเสียงเย็นชา
"ทำไมนาย..."
"ก็ต้องตัดไฟแต่ต้นลม จะได้ไม่เอาเด็กมาเรียกร้องทำให้ฉันเสียหาย"
"ไม่ฉันไม่ทำแท้ง" ยังไงฉันก็ไม่ยอมหรอกนะ เขาเป็นลูกของฉัน ถึงเราจะไม่ได้ตั้งใจให้เขาเกิดมา แต่ฉันก็รักและจะเลี้ยงดูเขาให้ดีที่สุด เท่าที่แม่คนหนึ่งทำได้
"ใครบอกจะให้ทำแท้ง เธอแค่คลอดเด็กออกมาให้ฉัน" เขายังคงใช้น้ำเสียงเย็นชา ไม่ได้รู้สึกอะไร
"ไม่! เขาเป็นลูกฉัน!"
"ลูกฉันเหมือนกัน"
"...." ฉันนิ่งไปเมื่อเถียงไม่สู้ผู้ชายร่างโตตรงหน้า ถ้าตรวจ DNA ผลก็ออกมาเป็นลูกเขา แล้วถ้าถึงตอนนั้น เขาเอาลูกฉันไปละ เขามันเหนือกว่าฉันทุกอย่างอยู่แล้วนี่ ฉันจะไปสู้อะไรเขาได้
"เลือกมา!" เขาใช้น้ำเสียงเข้มข่มขู่ฉัน
".......ฉันไปกับนายก็ได้ แต่นายห้ามเอาลูกไปจากฉัน" ฉันนิ่งคิดอยู่พักหนึ่งก่อนจะยื่นคำขาด ยังไงฉันก็ไม่มีทางสู้เขาได้ ทั้งเรื่องลูกและเรื่องร้าน
พี่นิตา พี่ธาม ไหนจะหลานอีก ฉันจะทำให้พวกเขาเดือดร้อนไม่ได้
"เหอะ ดี!" เขาแสยะยิ้ม แล้วเดินผ่านฉันไป ก่อนจะเปิดประตูออกจากร้าน เขาก็พูดทิ้งท้ายไว้สั้นๆ แล้วจากไป
"พรุ่งนี้จะมีคนมารับ"
ฉันยืนเม้มปากแน่นอยู่ที่เดิม น้ำตาไหลเอ่อ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ฉันไปทำอะไรให้เขานักหนา ทำไมต้องทำกับฉันแบบนี้ด้วย!
"นานิมาเช้าจังเลยนะ" เสียงแม่ครัวทักทายฉัน หลังจากเดินเข้ามาในร้าน
"สวัสดีจ้ะป้า" ฉันเช็ดน้ำตา เปลี่ยนสีหน้า แล้วหันไปยิ้มให้ป้าแม่ครัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"วันนี้คุณนิตากับคุณธามไม่มาเหรอ" ป้าสอดส่องสายตามองทั่วร้าน
"พี่ไม่สบายคะ พี่ธามเลยอยู่ดูแล้ว"
"คุณนิตาเป็นอะไร! ยิ่งท้องยิ่งไส้อยู่ด้วย" ป้าเอามือทาบอกตกใจ
"ไม่เป็นไรมากหรอกจ้ะ แค่ไข้หวัดธรรมดา"
"งั้นก็โล่งอกไป" ป้าถอนหายใจอย่างโล่งอก พนักงานที่นี่รักพี่นิตากับพี่ธามมาก เหมือนเป็นญาติกันเลยก็ว่าได้
"หวัดดีจ้ะพี่นานิ หวัดดีจ้ะป้า"
"สวัสดีครับ"
หลังจากนั้นพนักงานก็ทยอยกันมาเข้างาน เตรียมตัวเปิดร้านกัน ส่วนฉันที่มีอะไรในหัวมากมาย ได้แต่เก็บอาการ แล้วทำหน้าที่ตรงหน้าให้ดีที่สุด จนกระทั่งปิดร้าน
"นิกลับมาแล้วเหรอ มาๆ นั่งๆ พี่ทำกับข้าวเสร็จพอดี" ทันทีที่เปิดประตูเข้าบ้าน ก็ได้ยินเสียงพูดอันสดใสของพี่นิตา
"พี่หายดีแล้วเหรอ มาทำกับข้าวได้ไง พี่ธามใช้พี่สาวนิเหรอ" ฉันมองเอ็ดพี่สาว แล้วหันไปจ้องพี่เขย ที่เดินถือจานอาหาออกมาจากครัว
"พี่ห้ามได้ซะที่ไหนละ" พี่ธามถอนหายใจ ดูท่าแล้วพี่สาวฉันดื้อเองสินะ
"ก็คนมันดีใจนี่น่า" พี่นิตาบอกอย่างอารมณ์ดี
"มีเรื่องอะไรให้ดีใจขนาดนี้คะ"
"ก็อยู่ๆ เจ้าของที่ก็โทรมากลับคำ แถมยังต่อสัญญาอีกสองปี และเพิ่มเงินชดเชยให้ถ้าหากเขาผิดสัญญาอีก เป็นการขอโทษนะ"
"...." ฉันนิ่ง
"ไม่ดีใจเหรอ นานิ!" พี่โบกมือไปมาตรงหน้าฉัน
"อ๋อ! เปล่าๆ ค่ะ แค่เสียดายที่จะไม่ได้อยู่ช่วยพี่ต่อ" ฉันได้โอกาสเข้าเรื่อง ยังคิดอยู่ว่าจะเริ่มยังไงดี
"..."
"..."
พี่สาวกับพี่เขยมองหน้าฉัน ต้องการคำขยายความมากกว่านี้
"นิจะกลับพร้อมเพื่อนพรุ่งนี้ค่ะ"
"ทำไมเร็วอย่างงี้ล่ะ จะไปก็ไปเลย" พี่ธามถาม
"ขอโทษค่ะ" ฉันก้มหน้า รู้สึกผิดที่โกหกไปแบบนั้น
"เรายังท้องอยู่นะ" พี่นิตาทำหน้าเครียด
"เพื่อนๆ บอกจะช่วยดูแลค่ะ พวกมันอยากให้จบพร้อมกัน"
"แต่ว่า..."
"เอาเถอะน่า น้องตัดสินใจแล้ว" พี่นิตายังพูดไม่จบ พี่ธามก็เดินไปลูบไหล่ปลอบภรรยา พี่เขาคงเห็นสีหน้าลำบากใจของฉัน
"...ก็ได้ ถ้าไม่ไหวยังไงไม่ต้องฝืน รีบกลับมานะ" พี่นิตานิ่งไปก่อนจะอนุญาต
"ขอบคุณค่ะ นิรักพี่ตาที่สุดเลย^^" ฉันโผเข้ากอดพี่สาวด้วยความรัก พี่สาวที่เป็นทั้งแม่และพ่อให้ฉัน พี่สาวที่ให้ควบอบอุ่นจนฉันไม่รู้สึกขาดอะไร พี่สาวที่ให้ทุกอย่างกับน้องคนนี้
- Writer
