หลายอาทิตย์ต่อมา
ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี ครั้งนี้ผมได้อยู่ตอนนานิคลอดลูกแล้ว มันตื่นเต้นมากๆ แล้วก็รู้สึกตื้นตันใจอย่างบอกไม่ถูก เมื่อได้ยินเสียงร้องของลูกครั้งแรก มันวิเศษมากจริงๆ ส่วนลุงๆ ป้าๆ ก็มาให้กำลังใจกันถ้วนหน้า เรียกว่ามารอดูหลานก็ได้กลัวหลานไม่รัก ออกจากโรงพยาบาลก็ยังตามมาช่วยเลี้ยงถึงบ้าน ไม่รู้ว่าไม่มีงานการทำหรือไง
ถึงจะมีคนเล็ก แต่ความฮ็อตของไนร่าก็ยังเท่าเดิม ก็เอาใจลุงๆ ป้าเก่งเหลือเกิน ใครขออุ้มไปหมด ไอ้แทซันมันจะขโมยลูกผมกลับบ้านหลายครั้งละ ไนร่าก็ให้ความร่วมมือมันดีเหลือเกิน ไม่ส่งเสียใด ปล่อยให้มันพาขึ้นรถ ดีที่ผมไหวตัวทันทุกครั้ง
ถึงชีวิตตอนนี้จะเรียกว่าความสุขเต็มปาก แต่ทว่าก็มีเรื่องให้หนักใจ ไม่รู้ว่าคนคนนั้นจะเริ่มลงมือตอนไหน ยิ่งมีสมาชิกตัวเล็กเพิ่มเข้ามาในครอบครัว ผมยิ่งกังวลมากขึ้น
"จะออกไปข้างนอกนะ" ผมบอกนานิที่เธอกำลังให้นมน้องไนน์
"ไม่มีงานไม่ใช่เหรอ" นา
