ซาตานในร่างหนุ่มไอดอลหน้าหวาน

1. เรื่องบ้าอะไรเนี่ย

แนะนำตัวละคร

เรื่อง ซาตานในร่างหนุ่มไอดอลหน้าหวาน

สมาชิกวง Este

แทซัน หนุ่มหล่อเงียบขรึม

หวงลู่ หนุ่มหล่อที่มีใบหน้านิ่งๆ

ยองวอน หนุ่มหน้าหวานจิตใจดี

บาร์รอน หนุ่มนักรัก ขี้เล่นแพรวพราว

อีคอน หนุ่มหล่อรักสนุก

พวกเขาเป็นที่นิยมมากและกำลังดังเป็นพลุแตก แต่กลับแยกวง เนื่องด้วยเหตุผลบางประการที่ไม่ได้ออกมาเปิดเผย แต่นั่นไม่ได้ให้ทำให้ความนิยมของพวกเขาลดลงเลย กลับยิ่งดังมากขึ้น เพราะบางคนผันตัวไปเป็นนายแบบ นักแสดงมืออาชีพ ศิลปินเดี่ยว โปรดิวเซอร์ ทำให้คนรู้จักมากขึ้นเป็นวงกว้าง

ยองวอน ภาพรักหนุ่มหน้าหวานจิตใจดี แท้จริงแล้วเขาคือซาตานร้ายสำหรับเธอ

นานิ สาวน้อยนักเรียนทุน ทำงานเป็นช่างแต่งหน้า ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้าย ที่ได้รับเลือกเป็นช่างแต่งหน้าประจำตัวให้กับ ยองวอน Este

1

ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ เมื่อลืมตาขึ้นมาแล้วพบว่า ตัวเองนอนเปลือยอยู่บนเตียงกับผู้ชาย แถมผู้ชายคนนั้นยังเป็นถึง ยองวอน Este มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย ฉันกับยองวอนนี่นะ บ้าไปแล้วแน่ๆ

"กำลังคิดวิธีจะจับฉันอยู่งั้นเหรอ"

ไม่คิดว่าคำพูดนี้จะออกมาจากยองวอน ไอดอลหนุ่มหน้าหวานภาพรักสุภาพ

"หลงตัวเองเกินไปหรือเปล่า" ฉันพูดก่อนจะลุกจากเตียง ทั้งที่เจ็บตรงนั้นมากๆ แต่ก็ต้องลากสังขารตัวเองลงจากเตียง เก็บเสื้อผ้าที่ตกอยู่รอบเตียง มาสวมใส่แล้วออกจากห้องทันที

"นานิแกฝันอยู่ใช่มั้ย" ฉันพูดกับตัวเอง ขณะเดินออกจากโรงแรมหรู

"โอ๊ย!!!" ฉันบิดแขนตัวเอง ให้แน่ใจว่าไม่ได้ฝันไปจริงๆ

เมื่อคืนจำได้ว่าพี่บอนซองโทรมาให้ไปช่วยงาน เพราะช่างแต่งหน้าประจำป่วยกะทันหัน มาถึงหน้างานฉันถึงรู้ว่าคนที่ฉันต้องแต่งหน้าให้คือ ยองวอน Este ฉันดีใจมากและตื่นเต้นสุดๆ ทุกอย่างดำเนินไปตามปกติ ถึงแม้ตอนแรกที่แต่งหน้าให้ยองวอนฉันจะเกร็งๆ แต่เพราะเป็นมืออาชีพจึงผ่านจุดนั้นมาได้ ฉันนั่งรอ คอยเติมหน้าให้เขา จนกระทั้งงานจบ พี่ๆ ก็ชวนให้อยู่ร่วมฉลองกับทีม หลังจากนั้นฉันก็ไม่รู้อะไรอีกเลย

ครือออ ครือออ

"คะ พี่ธาม"

'นิตาโดนรถชน'

"...." เหมือนฟ้าผ่าลงกลางหน้า พี่สาวเพียงคนเดียวของฉัน ไม่นะ!!!

'ฮัลโหล นานิ'

'นานิ!'

"จะรีบกลับไปเดี๋ยวนี้ค่ะ" ฉันดึงสติตัวเองกลับมาได้เพราะเสียงเรียกของพี่เขย พูดจบฉันก็วางสาย โบกรถไปสนามบินทันที

"ไม่นะพี่นิตา" ฉันกุมมือตัวเองพูดน้ำเสียงสั่นเครือ ขณะนั่งรถไปสนามบิน ในหัวฉันตอนนี้มันหวาดกลัวไปหมด กลัวว่าจะเสียพี่สาวเพียงคนเดียวไป

โรงพยาบาล

ในที่สุดฉันก็เดินทางมาถึง พี่เขยบอกว่าพี่อยู่ห้องพักฟื้นแล้ว ดีที่ไม่ได้เป็นอะไรมาก เพียงแต่ต่อจากนี้ต้องระมันระวังเป็นพิเศษ เพราะจะกระทบลูกในท้อง ใช่ฉันกำลังจะมีหลานแล้ว อีนานิจะมีหลานแล้วโว๊ยยยยยย ไม่สิต้องน้านานิสิถึงจะถูก

ฉันยังไม่แนะนำตัวอย่างเป็นทางการสินะ ฉันนานิ สาวสายที่มีเพียงพี่สาวคนเดียว เพราะพ่อแม่เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุตั้งแต่ฉันยังเด็ก พี่สาวคนเดียวที่อายุห่างจากฉันแปดปี จึงต้องรับภาระอย่างหนัก ฉันจำได้ว่าพี่เสียสละทุกอย่างเพื่อให้ฉันได้อยู่ดีกินดี จนกระทั่งพี่เขาเจอพี่ธาม ที่เป็นคู่ชีวิต ทั้งสองแต่งงานกันอย่างเรียบง่าย เพราะทางบ้านพี่ธามก็ไม่ได้เป็นคนมีฐานะอะไร ทั้งสองร่วมมือกันเปิดร้านอาหารริมหาด นั่นเป็นที่ทำมาหากินของพวกเรา ร้านอาหารเล็กๆ ที่คอยเลี้ยงชีพพวกเรา สามารถส่งฉันเรียนจนจบ และได้ทุนไปเรียนต่างประเทศ ถึงจะได้ทุนเรียนแล้ว แต่ค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวันยังเยอะอยู่ดี โชคดีที่รุ่นพี่เห็นฝีมือการแต่งหน้าฉัน จึงชักชวนไปทำงานด้วย ที่ทำงานกับยองวอนนั่นแหละ เรื่องนั้น....ช่างมันเถอะ

"พี่นิตา" ฉันเข้าไปในห้องพักฟื้น พุ่งตัวไปหาพี่สาวที่นอนอยู่บนเตียงคนป่วย

"มาได้ไงเนี่ย" พี่นิตาเห็นฉันก็ตกใจ

"นานิเป็นห่วงพี่กับหลานนี่น่า" ฉันลากสายตาลงมองท้องพี่สาว

"รู้แล้วเหรอ" พี่นิตายิ้มแก้มปริ พลางเอามือลูบท้องอย่างมีความสุข

"ดีใจด้วยนะคะ" ฉันยิ้มดีใจกับพี่สาว

"โชคดีที่เด็กคนนี้เข้มแข็ง"

"อือ!! หลานน้าสุดยอด^^" ฉันสัมผัสท้องพี่สาวบอกหลานในท้อง หลานฉันจะต้องแข็งแรง และเข้มแข็งเหมือนพี่นิตาแน่ๆ

ไม่นานพี่ธามก็กลับมาดูแลพี่นิตา ทั้งสองรักกันมากๆ ฉันก็อยากมีคู่ชีวิตแบบพี่สาวบ้าง แต่ก็นะ ฉันยังไม่เจอใครจริงใจแบบพี่ธามเลย

"ไงเรา ไม่เจอนาน" หลังจากพี่นิตาหลับไปแล้ว พี่ธามเดินมาหาฉันที่นั่งอยู่โซฟา

"สบายดีค่ะ พี่ธามล่ะคะ" ฉันถามกลับบ้าง เพราะทุกครั้งที่โทรหาพี่นิตา พี่ธามก็ยุ่งกับร้านตลอด เลยไม่มีโอกาสได้คุยกัน

"สบายดี ถ้าไม่..." พี่ธามมองไปยังพี่นิตาที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ ถ้าหลับโดยไม่มีบาดแผลฉันเชื่อว่าพี่ธามคงสบายใจมากกว่านี้

"พี่นิตาทำอีท่าไหนถึงโดนรถชนได้คะ"

"รถพุ่งเข้ามาในร้านนะ ดีที่ตอนนั้นไม่มีลูกค้า"

"แล้วร้าน..." ฉันมองพี่ธามด้วยใบหน้าตกใจ เพราะรู้ว่าทั้งพี่ธามและพี่นิตารักร้านมากแค่ไหน

"คนไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ร้านค่อยทำใหม่" พี่ธามยิ้มอ่อนให้ฉัน

"ขนมจะอยู่ช่วยอีกแรงนะคะ" ฉันก็รักร้านไม่แพ้พี่ทั้งสอง เพราะร้านนี้ถึงทำให้พวกเรามีอยู่มีกิน

"เราต้องกลับไปเรียนนี่"

"ช่วงนี้ปิดยาวพอดีค่ะ"