เวลาต่อมา...
บุหงายังไม่ลดละความพยายามที่จะรอผู้เป็นสามีกลับมา เธอยังมีความหวังอยู่ตลอดว่าลอยจะกลับมาหาตามที่สัญญากันเอาไว้ จนกระทั่งตอนนี้ท้องของเธอก็โตขึ้นมาก เดินเหินก็ค่อนข้างลำบากเพราะคนท้องทำอะไรก็ขัดไปหมด ทุกๆ วันเธอจะมองไปที่ทะเลรอดูว่าลอยจะกลับมาไหม แต่ก็ยังไร้วี่แววจริงๆ
และการกระทำของบุหงาก็ทำให้แม่ของเธอรู้ว่าเธอไม่ได้มีความสุขเลยอย่างที่พูด ถึงแม้เธอจะบอกว่าตัวเองมีความสุขแต่สีหน้าของเธอมันก็สวนทางกับการกระทำทุกอย่าง
แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน ได้แต่คิดโทษตัวเองที่ทำให้บุหงาต้องมาจมอยู่กับความรู้สึกแบบนี้ ถ้าครั้งนั้นไม่เห็นด้วยกับยายเฒ่าจันทร์ตั้งแต่แรกบุหงาก็คงไม่ต้องมาอยู่แบบนี้
"บุหงา..."
"อ้าว พี่อินทรมีอะไรหรือเปล่า"
"พี่แวะเอาปลามาให้ แต่เอาไปให้แม่ของเอ็งแล้วล่ะ ไม่ได้แวะมานานท้องใหญ่ขึ้นเยอะเลย"
"จ้ะพี่ ท้องใหญ่ขึ้นแล้วก็รู้สึกอึดอัดด้วย" เธอพูดพร้อมกับ
