หกเดือนผ่านไปอย่างเชื่องช้าในความรู้สึกของมินตรา เธออาศัยการทำงานหนักเพื่อช่วยให้ความคิดถึงลดน้อยลง หลังจากวันนั้นอนาวินก็ทำตามที่พูดทุกอย่างด้วยการโทรมาหาเธอทุกวัน ทำให้ความคิดถึงที่เธอมีต่อเขาทุเลาลง วันนี้เธอทำงานด้วยความสุขเพราะมะรืนนี้เขาจะเดินทางกลับมาแล้ว เธอคงจะออกอาการมากไปหน่อยจนน้ำหนึ่งถึงกับเอ่ยปากแซว
“ช่วงนี้คุณมินนี่ดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษเลยนะคะ”
“เหรอจ๊ะ พี่ก็อารมณ์ดีทุกวันอยู่แล้วนี่นา”
“อันนั้นก็จริงค่ะ แต่ไม่เท่าช่วงนี้ มีอะไรดีๆ หรือเปล่าคะ”
“เปล่านี่จ๊ะ เสร็จงานแล้ว เรากลับกันเถอะ”
“ค่ะ คุณมินนี่” ระหว่างที่กำลังเดินไปที่รถโทรศัพท์ของมินตราก็ดังขึ้น
“ว่าไงคะมิกซ์ ได้ค่ะ เจอกันที่ร้านเลยนะคะ”
“เดี๋ยวพี่แวะส่งน้ำหนึ่งที่สถานีรถไฟฟ้านะจ๊ะ พอดีวันนี้พี่มีนัด”
“ได้ค่ะ” น้ำหนึ่งยิ้มรับเจ้านายสาว ปกติแล้วถ้าสถานที่ทำงานอยู่ไม่ไกลจากบ้านของเธอ ซึ่งก็คือบ้านของคุณวินคุณมินน
