1 ปีผ่านไป
“เดี๋ยวนี้กลับคอนโดตัวเองไม่ถูกแล้วใช่ไหมคะ” มินตราถามคนที่เข้ามากอดนัวเนียเธอหลังจากอาบน้ำเสร็จ
“กลับทำไม ที่นี่มีคนตัวนุ่มให้กอด ที่ผ่านมาผมมันโง่เสียเวลาที่จะได้มีความสุขกับมินนี่ไปกับใครก็ไม่รู้ นับจากนี้ไปผมจะชดเชยเวลาเหล่านั้นทุกวินาที”
“อุ๊ย” มินตราอุทานอย่างตกใจเมื่อจู่ๆ ตัวเธอก็ลอยขึ้นจากสตูหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง อนาวินวางเธอลงบนเตียงแล้วเอนกายลงมานอนเคียงข้างโดยเท้าแขนไว้กับหมอนและใช้นิ้วเกลี่ยแก้มเธอไปมา
“มินนี่”
“คะ”
“เรารู้จักกันมาครึ่งชีวิตแล้วนะ ที่ผ่านมาผมเสียเวลาไปกับการไม่รู้ใจตัวเอง เสียเวลาเสียโอกาสที่เราจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขด้วยกัน ที่ผ่านมาผมทำมินนี่เสียใจโดยไม่รู้ตัวมาตั้งนาน มินนี่จะให้โอกาสผมได้ชดเชยเวลาเหล่านั้นให้ มินนี่ได้ไหมครับ”
“วินหมายความว่าไงคะ”
“มินนี่พร้อมจะรับตำแหน่งภรรยาของผมแล้วหรือยังครับ”
“วิน” มินตราถึงกับอึ้งก่อนจะรู้สึกร้อน
