MY BOY IS MAFIA แฟนฉันเป็นมาเฟีย

EP 6 เรียกใหม่

EP 6 เรียกใหม่

23:30 น.

"เฮ้ยยยยยยยยย..." เสียงอุทานของนิชาดังขนาดที่ทำให้คนในบ้านตื่นได้ ก่อนมือเรียวจะยกปิดปากเล็ก ๆ ของเธอ ไฟในบ้านสว่างพอที่จะให้เห็นคนตรงหน้าว่าคือ TD แล้วเขามาทำอะไรตอนนี้

Ni : ตกใจหมดเลยคุณมาทำอะไรตรงนี้

TD : ดื่มน้ำ

Ni : ไม่ใช่หมายถึงคุณมาเมื่อไหร่ ตอนขึ้นบ้านยังไม่เห็นคุณมา

TD : ติดธุระเลยเพิ่งถึง

Ni : เดี๋ยวพรุ่งนี้ให้คนเอาตู้เย็นเล็กไปให้นะคะ วันหลังจะได้ไม่ต้องลงมา

TD : ....

(ยัยม้าดีดไม่คิดจะคุยกับเขาเหมือนคนอื่นจริงด้วย ๆ เธอกำลังเดินกลับขึ้นไปชั้นบนพร้อมขนมในมือ)

TD : เดี๋ยว

Ni : คุณมีอะไรคะ

TD : เอาขนมไปไหน

Ni : อ๋อ...ฉันติดซีรี่ย์จะเอาไปกินตอนดูฉันไป

TD : ฉันหิว

Ni : เอ๊ะ

TD : ...

Ni : บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปได้ไหม

TD : อืม

Ni : คุณนั่งรอแป๊บเดี๋ยวทำให้นะคะ

TD นั่งรอยัยน้องอย่างว่าง่าย ที่เคาน์เตอร์ในครัวท่าทางในการทำอาหารดูจะชำนาญมาก ถ้าไม่เห็นกับตาแทบไม่เชื่อจริง ๆ ว่ายัยม้าดีดเข้าครัวเป็น 15 นาทีต่อมา บะหมี่ กับ เครื่องเคียงเช่น กิมจิ ไข่ต้มผ่าซีก ถูกจัดวางให้อย่างดี เอาจริง ๆ เขาเป็นคนกินง่ายแค่บะหมี่ใส่น้ำร้อนก็กินได้

Ni : พอไหวไหมคะ หรือ คุณอยากกินอย่างอื่น

TD : อืม

Ni : ถ้าคุณไม่มีอะไรแล้วขอตัวนะ

TD : รีบ?

Ni : ........

ยัยน้องเหมือนจะเดาอารมณ์ TD ออกแต่แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมมากกว่า เธอเลยหย่อนตัวลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม ก่อนหันไปเปิดยูทูปที่จอตู้เย็น แม้จอมันจะเล็กไปหน่อยแต่ก็ช่วยให้บรรยากาศไม่เงียบจนเกินไป กว่า TD จะกินเสร็จก็เที่ยงคืนพอดี ยัยน้องแอบสงสัยว่าทำไมวันนี้เขากินช้าจัง หรือ บะหมี่มันร้อนเกินไปก็ไม่รู้

TD : ฉันให้

กล่องกำมะหยี่สีดำเล็กๆ ถูกเลื่อนมาหยุดตรงหน้าเธอ TD ยังคงจ้องเธออยู่แบบนั้น คล้ายจะให้เธอเปิดดูเสียเดี๋ยวนี้ให้ได้

Ni : คุณให้ทำไมคะ

TD : วันนี้วันเกิดเธอ

Ni : อ๊าาาา...จริงด้วยแต่ไม่ต้องก็ได้นะคะเกรงใจ

TD : .......

Ni : โอเค ๆ ขอบคุณนะคะ

TD : ทำไมถึงเรียกฉันว่าคุณ

Ni : แล้วจะให้เรียกว่าอะไรล่ะคะ ก็คุณเป็นแขกของพ่อแถมยังเป็นลูกค้าคนสำคัญอีก

TD : พี่!!!

(ดะเดี๋ยวนะ นี่ฉันหูฟาดหรือเขาเมาถึงพูดอะไรแบบนี้ออกมา รึมาทำดีเพื่อจะให้เราตายใจก่อนยิงทิ้ง ฉันทำอะไรไม่ดีตอนไหนนะไม่มีนิ่!!!)

Ni : จะดีหรอคะเราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น

TD : แล้วเธอสนิทกับบอดี้การ์ดฉันงั้นสิ

(อะไรกันว่ะเนี้ยะ…ใช่ตัวจริงไหม? ทำไมพูดเยอะขนาดนี้แถมย้อนกลับทุกประโยค เอาไงดีว่ะเอ่อออไปก่อนดีกว่าเกิดอารมณ์เสียมากกว่านี้ฉันอาจโดนฆ่าหมกคอกม้าตัวเองก็ได้)

Ni : เราเลิกเถียงกันเถอะ... นิชาขอตัวไปนอนก่อนนะคะ

(ฉันไม่อยากอยู่ตรงนี้ฉันต้องตัดจบรีบหนีกลับห้องอย่างเร็ว ทันทีที่เดินพ้นเคาน์เตอร์มือเขาเอื้อมมาดึงแขนฉันไว้ ช็อกหนักกว่าเดิมตอนนี้กรี้สได้ไหม พ่อจะตื่นลงมาช่วยฉันไหมอ่ะ ฮื้อออออแม่จ๋าช่วยลูกด้วย)

TD : เธอไม่ชอบของขวัญหรอ เธอถึงไม่เอามันไปด้วย

Ni : ลืมค่ะลืม…คุณปล่อยก่อนนะคะ

TD : เรียกใหม่

Ni : ห๊ะ

TD : เรียกใหม่

Ni : พี่ปล่อยแขนหนูก่อนได้ไหม

TD : แทนตัวเองว่าหนูต่อไปนะ…เฉพาะกับฉันเท่านั้น

เอ่ออออออฉันกำลังสับสนมากๆ เลยตอนนี้ เกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี้ยะแล้วที่แบบนี้ พี่ก้าวพี่เหมดันไม่ออกมาดูบ้าง

Ni : ค่ะ

TD : ฉันจะไม่พูดซ้ำนะ

มื้อเช้าวันนี้น้าแพรทำข้าวต้มกุ๊ย มีกับข้าวเยอะมากกกกกกแต่ยัยน้องกินไม่ลงเพราะ TD นั่งจ้องหน้ายัยน้องอยู่ บนโต๊ะมีแค่เราเพราะพ่อออกไปทำธุระในเมือง ส่วนน้าแพรไปดูคาเฟ่แทนฉัน เหงื่อเต็มมือเลยตอนนี้ทำไงดีว่ะแกล้งไม่สบายดีไหม ก่อนจะคิดแผนออก คุณป้าแม่บ้านก็เดินมาถามเรื่องเย็นนี้

"คุณนิชาจะเชิญใครมาไหมคะ" คนน้องส่ายหน้าบอกคุณป้าแม่บ้านไปว่ามีแค่พวกเขาเท่านั้น แต่ลืมไปว่าTD อยู่ด้วยยังไม่ได้ชวนเขาอีกต่างหาก แต่ปกติเขาก็กลับกรุงเทพเลยหลังเที่ยง

Ni : เอ่อออ … พี่คะวันนี้อยู่ทานมื้อเย็นด้วยกันไหม

TD : …

Ni : เลี้ยงวันเกิดหนูเองไม่มีใครมามีแค่น้าแพรกับคุณพ่อ

TD : อืม

คนน้องหันไปตอบคุณป้าแม่บ้านว่าเพิ่มแค่ 3 คนเท่านั้น ตั้งแต่นั่งด้วยกันตอนเช้าจะชั่วโมงล่ะ เขาไม่เห็นจะพูดอะไรสักคำเลย เรื่องเมื่อคืนคงละเมอละมั๊ง

TD : ไม่ชอบสร้อย

Ni : กลัวใส่แล้วทำหายค่ะ

TD : หายเดี๋ยวทำให้ใหม่

Ni :??

[Kao : สงสัยได้มาที่นี่ทุกวีคกูว่า

Hem : กูกลัวไม่ยอมกลับมากกว่า

Kao : ต้องรายงานนายแม่ไหมว่ะ

Hem : รอดูอีกนิด ๆ]