HINDI ako nakatulog nang mahabang oras. Siguro dahil kahit sa pagtulog ay naliligalig ako ng mga pangyayari kaya nagising ako bandang mag-aalas onse ng umaga. Bumangon ako at naligo. Halos mapadaing ako sa sakit ng katawan lalo na at mahapdi ang nasa gitna ng aking mga hita. Habang naliligo ay binalikan ko rin sa isip ang mga sinabi ni Senyorito Matthew.
Tinutuyo ko ang buhok ko nang bulabugin ako ng gutom. Wala akong pagpipilian kundi ang bumaba dahil hindi ko para tiiisin ang gutom. Mas mahirap mag-isip kapag walang laman ang tiyan.
Paglabas ko ng kwarto ay nagulat ako nang makasalubong ko ang taong laman ng aking isip.
“Nakapagluto na’ko. Kumain na tayo,” wala ka-emo-emosyon na alok niya bago ako tinalikuran at naunang bumaba.
Tahimik ang buong bahay nang bumaba ako. Dumirecho ak
