หลังจากสถานการณ์คลี่คลายไปในทางที่ดีขึ้น เวลาผ่านไปเป็นเดือน
หนึ่ง เพื่อนสนิทคนเดียวของมิเกล ยังคงทำหน้าที่ดูแลปลอบใจ เมื่อได้รับรู้เหตุการณ์หลังจากเพื่อนตัดสินใจพูดทุกอย่างที่อัดอั้นออกมา
"ดีแล้วล่ะที่พูดตามตรง มิเกลจะได้ไม่ต้องรู้สึกว่าไร้ทางตัน เราอาจช่วยอะไรไม่ได้มาก แต่ก็ช่วยรับฟัง สัญญาว่าจะไม่บอกใคร" มือน้อยกุมมือเพื่อนเอาไว้ "เข้มแข็งให้สมกับเป็นมิเกลหน่อยสิ"
"ขอบคุณนะสำหรับทุกอย่าง"
"โอ๊ยยย ถ้าเราไม่ได้มิเกลเคี่ยวเข็ญ ป่านนี้คงไม่เรียนจบมอปลายหรอกมั้ง ฮ่าๆ"
"หนึ่งเองก็เป็นคนที่เก่งอยู่แล้วไม่ต้องคิดมาก"
"ขอบใจนะ อยากระบายเรื่องไหนให้เราฟังก็พูดได้ตลอด"
สองเพื่อนซี้พากันไปบำบัดความทุกข์ด้วยการเดินเที่ยวห้างตามภาษาวัยกำลังสนุกสนาน
จนกระทั่งมี message ให้เตรียมตัวออกเดินทางไปร่วมงาน
โรงแรมหรู
ภายในงานเป็นสิ่งที่คุ้นเคย มิเกลเดินอยู่ตรงกลางระหว่างสองหนุ่มมาเฟีย โดยมีสายตานั
