เมียเด็กมาเฟียเถื่อน (3P)

บทที่2.ประมูล [แลกความบริสุทธิ์]

อีกหนึ่งกิจการของ เซท เขาเปิดคลับหรูหราบังหน้าชั้นบนเป็นห้อง VIP รับงานอย่างว่า แน่นอนที่นี่แม้แต่ตำรวจยังไม่กล้าย่างกรายเข้ามา

หลังตึก

แอ่ก แค่กก

"พ่อไม่สบายอีกแล้วหรือจ๊ะ ทำไมไม่ไปหาหมอล่ะ" เสียงลูกสาวถามด้วยความห่วงใยก่อนที่จะยื่นน้ำกับทิชชูให้ "หนูเห็นพ่อไอมาหลายวันแล้ว"

"ลูกก็รู้นี่ ใกล้เปิดมหาวิทยาลัยแล้วก็ต้องใช้เงิน"

"หนูเคยบอกแล้วว่าไม่เรียนหนังสือก็ได้ ออกมาช่วยพ่อทำงานดีกว่า อย่างน้อยก็มีเงินพาพ่อไปหาหมอ"

"ไม่มีพ่อแม่คนไหนอยากเห็นลูกตัวเองลำบาก แค่กๆ การศึกษาเป็นสิ่งสำคัญสามารถต่อยอดได้ในอนาคต"

ชายวัยกลางคนกระแอมหลายครั้ง เขามีลูกสาวเพียงคนเดียว ส่วนภรรยาก็หายสาบสูญทิ้งไว้เพียงพยานรัก ตอนนี้เด็กน้อยโตขึ้นในวัยสิบแปดปีบริบูรณ์กำลังจะต้องศึกษามหาวิทยาลัยปีหนึ่ง

"ถ้าอย่างนั้นมิเกลไปเอายาให้พ่อก่อนนะจ๊ะ" สาวน้อยส่งยิ้มหวานลุกขึ้นไปเปิดดูยาสามัญประจำบ้านในกล่อง

"แล้วไปซื้ออุปกรณ์การเรียนหรือยัง"

"มหาวิทยาลัยยังไม่เปิดเลยจ้ะพ่อ"

"ต้องใช้เงินกี่บาทบอกพ่อได้นะ"

"เดี๋ยวหนูว่าจะไปหางานเสริมพิเศษทำส่วนเงินของพ่อก็เก็บไว้รักษาตัวเองบ้างเถอะนะ"

มิเกล เหลียวมองอาการที่เป็นมาหลายวัน พ่อเป็นคนที่ประหยัดอดออมมาก ขอแค่ให้ลูกอยู่อย่างสุขสบาย

กระทั่งกลางดึก

โรงพยาบาล

"ฮึกกกก คุณหมอพ่อหนู..เป็นยังไงบ้างคะ"

"ใจเย็นๆ ก่อนนะครับ ตอนนี้เรากำลังวิเคราะห์สถานการณ์ เหมือนกับว่าพ่อของคุณเส้นเลือดในสมองแตก ฉะนั้นจึงต้องผ่าตัด"

"อะ อะไรนะคะ"

"ดูจากประวัติคนไข้ไม่เคยมารักษา แต่น่าจะเป็นเรื้อรังมาเกือบปีกว่า ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายคนไข้ไม่ได้มีบัตรรักษาสามสิบบาทเราไม่สามารถเบิกส่วนนี้ได้"

พูดจบหมอก็ยื่นเอกสารให้มิเกลเซ็น เธอมือไม้สั่นจับปากกาไม่นิ่ง ตอนนี้ในใจกังวลพะวงถึงชีวิตพ่อ

แต่สุดท้ายจำใจต้องยอมเซ็นให้คุณหมอผ่าตัดสมอง แม้จะต้องเสียเงินมากมายเท่าไหร่ก็ตาม

เช้าวันต่อมา

"พี่ก็ไม่รู้จะช่วยยังไงนะ" แม่บ้านซึ่งสนิทสนมกับพ่อของ มิเกล แสดงความห่วงใย "หวังว่าพ่อเราจะหายไวๆ"

"น้าพอจะรู้จักใครที่ให้ยืมเงินก่อนได้ไหมคะ"

"เงินมากมายขนาดนั้นใครจะให้ยืม ยิ่งถ้าเป็นกู้ในระบบโอ๊ยวุ่นวาย เราไม่ได้มีเงินประจำเยอะที่จะเป็นฐานให้ใครเชื่อถือได้"

"แต่ยังไงหนูก็ต้องให้พ่อผ่าตัด ฮึกกก"

"น้าเข้าใจนะ เออ..ลองไปยืมนายท่านดูสิ เจ้าของคลับนี้เห็นว่ารวยล้นฟ้า"

ตัวเล็กรีบปาดเช็ดน้ำตา เธอเห็นแสงสว่างรำไรตรงหน้าก่อนที่จะพูดเอ่ยถามอย่างร้อนรน "ละ แล้วเขาอยู่ที่ไหนคะ เขาจะเข้ามาในคลับคืนนี้ไหม?"

"อันนี้น้าก็บอกไม่ได้ บางวันก็มา หรือบางทีเดือนหนึ่งมาครั้ง วันนี้มีหุ้นใหม่เห็นว่าเป็นเพื่อนกัน"

"หนูจะติดต่อเขาได้ยังไงคะ"

"คงต้องรอให้เขามาที่นี่ จากนั้นก็บอกบอดี้การ์ดว่าขอพบเจอพูดคุยเรื่องยืมเงิน"

"มีคนเคยยืมแล้วได้บ้างไหม เขาจะใจดีหรือเปล่า"

"ก็เคยได้ยินว่ามีคนเคยยืมนะแต่เห็นว่าหนีหนี้ ได้ข่าวอีกทีก็โดนฆ่าปาดคอตายกลายเป็นศพหมกโพรงหญ้า"

คำพูดทำให้ มิเกล ชะงักแม้เธอจะเข้มแข็งแค่ไหน แต่ก็ไม่ได้โหดร้ายถึงขนาดที่จะยอมรับเรื่องราวต่างๆ ได้มากนัก

แต่ก็อย่างว่า ตอนนี้ไม่มีทางเลือกไหนนอกจากทางนี้อีกแล้ว

เวลาพลบค่ำ

"นายท่านครับมีคนมาขอพบเจรจาเรื่องกู้ยืม" บอดี้การ์ดคนสนิทเข้ามาในห้อง VIP ชั้นบนซึ่งตอนนี้มี เรย์ กับ เซท นั่งดื่มเหล้ากันอย่างเพลิดเพลินเนื่องจากเป็นเพื่อนทั้งผู้เป็นหุ้นส่วนคลับนี้ด้วยกัน

"ถ้าเป็นพวกยืมเงินปฏิเสธไปก่อน บอกไปว่าตอนนี้ฉันไม่ว่าง" เซทปัดมือเป็นสัญญาณ

"แต่คนนี้เป็นลูกของพนักงานในคลับของเราครับ"

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน ไม่ใช่ญาติฉันสักหน่อย"

"เธอนั่งคุกเข่าขอร้องให้ผมพามาพบเจอ"

"ถึงขั้นคุกเข่าขอร้องเลยเหรอ หึ พวกไร้ศักดิ์ศรีสินะ งั้นให้มันเข้ามา"

พูดจบบอดี้การ์ดก็เดินออกไปเพื่อพามิเกล สาวน้อยวัยสิบแปดปีเข้ามาในห้อง VIP

ทันทีที่ได้พบทั้งสองมาเฟียจดจ้องมองตั้งแต่ปลายผมจรดปลายเท้า

ใบหน้ารูปไข่แฝงเร้นด้วยความน่ารักชัง ยั่วยวนเสน่หา รูปร่างสัดส่วนพอดีมีส่วนเว้าโค้งทรวดทรงองค์เอวชัดเจน

"ปกติกูไม่เคยเห็นผู้หญิงมายืมเงินมึงเลย" เรย์พูดขึ้น "ถ้ามึงไม่ช่วย เดี๋ยวกูช่วยเอง"

"ทีเรื่องแบบนี้มึงไม่ปรึกษากูเลยนะไอ้ห่า"

"ก็เด็กมันน่าสงสาร ฮ่าๆ"

"ไม่ใช่ว่าสวยเข้าตามึงหรอกเหรอ หึ"

"มึงก็รีบถามราคาสิ"

ทันทีที่พูดจบมิเกลรีบโต้ตอบ

"หนูไม่ได้จะมาขายตัวนะคะ!" น้ำเสียงแข็งทำให้ทั้งคู่ชะงักก่อนที่จะพูดต่อ "หนูแค่จะมาขอยืมเงินให้พ่อผ่าตัดสมอง แล้วหนูจะรีบทำงานหาเงินมาคืนให้"

"ปากเก่งดี" เซท วางแก้วที่ถือลงบนโต๊ะ "ถ้าฉันปฏิเสธ.."

"พวกคุณรวยล้นฟ้าให้หนูยืมแค่นี้เองไม่ต้องกลัวว่าหนูจะหนีหรอกนะคะยังไงหนูก็ไม่กล้าหนี"

"ท่าทางหยิ่งทนงตัวแบบนี้ น่าสนุกดีเหมือนกัน"

"ขอร้องล่ะค่ะ อย่างน้อยพ่อของหนูก็ทำงานที่นี่มาหลายปี ฮึกกก อีกอย่างแทบไม่เคยลาป่วยลาพัก"

พูดพลางสะอื้นเมื่อนึกถึงความยากลำบาก น้ำตา มิเกล ไหลพราก แต่ต้องชะงักเมื่อเรย์ตะคอกเสียงดัง "หยุดร้องไห้ซะมันน่ารำคาญ!!"

"น..หนูแค่ ฮึกกก"

"ถ้าไม่อยากจะตายก็อย่ามาทำตัวอ่อนแอต่อหน้าฉัน"

"ฮึบ เข้าใจแล้วค่ะ"

"เฮ้อออ ผู้หญิงอย่างเธอเนี่ย ไม่มีอะไรให้น่าสนใจนอกจากความสวย ซึ่งจะหาจากที่ไหนก็ได้"

สองมาเฟียแสยะยิ้มไม่สนใจความทุกข์ตรมเบื้องหน้า พนักงานรินวอดก้าตามหน้าที่

มิเกล ถอนหายใจลากยาวพูดบางสิ่งที่ฝืนใจ "หนูเพิ่งอายุสิบแปดปีเมื่อเดือนก่อน และ ไม่เคยผ่านมือชายใด ความบริสุทธิ์ของหนูถ้าจะขายแลกกับเงินผ่าตัดของพ่อ คิดเท่าไหร่คะ"

ทันทีเธอก็กลายเป็นจุดสนใจ เซท กับ เรย์ จ้องหน้ากัน

"มาประมูลสู้กันหน่อยไหม?" เรย์ ท้าทาย

"ได้อยู่แล้ว ดูสิ..ว่าใครจะชนะ"