บทที่1 หน้าผี(1/2)
1267 Words
1.หน้าผี
“พี่ขอโทษนะฝัน แต่พี่คงแต่งงานกับฝันไม่ได้จริง ๆ”
ทั้งโต๊ะอาหารไร้เสียงการพูดคุยหลังจากที่ ‘ก้องเกียรติ เตชะวรวงศ์’ เอ่ยประโยคนั้นออกมา หลายสายตาจับจ้องไปที่ ‘ปลายฝัน’ อย่างกระอักกระอ่วน เพราะไม่คิดว่าก้องเกียรติที่เป็น ‘ว่าที่เจ้าบ่าว’ จะพูดออกมาแบบนี้
ทุกคนต่างมึนงง โดยเฉพาะคนที่เป็นว่าที่เจ้าสาว
“ไหนเราคุยกันแล้วไงคะคุณญา” คนเป็นย่าของว่าที่เจ้าสาวหันไปถามฝั่งครอบครัวของตระกูลเตชะวรวงศ์ด้วยสีหน้าไม่พอใจที่อยู่ดี ๆ ก็เหมือนโดนหักหน้ากลางโต๊ะอาหารแบบนี้
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณย่า” หลานสาวจับแขนย่าไว้แผ่วเบา “ไม่แต่งก็ไม่เป็นไรค่ะ”
“ไม่เป็นไรได้ไง”
“ใจเย็น ๆ ก่อนนะคะคุณหญิง ญาก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้” คนที่ ‘ไม่ทราบเรื่อง’ หันไปมองลูกชายของตัวเอง “ทำไมถึงไม่อยากแต่งงานกับน้องฮึเจ้าก้อง ผู้ใหญ่คุยกันแล้ว มากลับคำแบบนี้ได้ไง”
“แม่ก็ดูหน้าของฝันสิ หน้าพังขนาดนั้นใครจะกล้าแต่งงานด้วย รู้ถึงไหนอายถึงนั่น” ก้องเกียรติบ่นเหมือนคนหัวเสีย “เหมือนผี”
“เจ้าก้อง!!”
“ผมไม่แต่ง ถ้าใครอยากแต่งก็แต่งเลย แต่ผมไม่!!”
“ไม่แต่งก็ดีเหมือนกัน เพราะขนาดไม่แต่งยังไม่ให้เกียรติหลานสาวของฉันขนาดนี้ แต่งไปจะไปเหลืออะไร”
“คุณหญิงใจเย็น ๆ ก่อนนะคะ” ญาวีรีบเอ่ยก่อนที่ ‘บ่อเงินบ่อทอง’ จะหลุดมือไป คุณหญิงจันทร์วาดคือเศรษฐีเก่าแก่ที่มีที่ดินมากมายหลายพันไร่ในประเทศไทย หากใครได้เกี่ยวดองมีหรือจะไม่สุขสบาย
หล่อนต้องการให้ลูกชายของตัวเอง ‘สุขสบาย’
ก้องเกียรติอายุยี่สิบแปด ถึงแม้จะอายุมาก แต่ก็ใช่ว่าความคิดจะโตตามอายุ ลูกชายของญาวีทำอะไรไม่เก่งสักอย่าง เก่งแต่เที่ยวเตร่และกินเหล้าเมายาไปวัน ๆ เข้าบริษัทอาทิตย์ละไม่กี่ครั้ง แต่เมื่อบริษัททำยอดขายทะลุเป้า ดันเคลมว่าเป็นผลงานของตัวเอง
ทั้งที่จริงแล้วไม่ใช่…
หล่อนรู้อนาคตของลูกชายตัวเองดีว่าจะเป็นเช่นไร และตอนนี้คนเป็นปู่เริ่มเคี่ยวเข็ญมากขึ้นทุกวัน หากก้องเกียรติยังทำตัวอยู่แบบนี้ สักวันคงโดนเฉดหัวออกจากบ้าน ทรัพย์สมบัติคงไม่ได้สักชิ้น
เพราะแบบนี้หล่อนจึงหาบ่อเงินบ่อทองไว้รองรับลูกชายเวลาตกจากที่สูง
ถ้าทำ ‘ปลายฝัน’ หลุดมือไป มีหวังคงตกลงมาเจ็บหนักแน่
“ขอโทษหนูปลายฝันซะ!” ไพศาลที่มีศักดิ์เป็นปู่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเข้มงวด ตาจ้องเขม็งไปที่หลานชายของตัวเองอย่างกดดัน
“พี่ขอโทษนะฝันที่พูดแบบนั้น แต่พี่ยังยืนยันคำเดิมว่าพี่แต่งงานกับฝันไม่ได้จริง ๆ”
เมื่อก่อนปลายฝันเป็นผู้หญิงที่สวยมาก หน้าจิ้มลิ้ม หุ่นเพรียว และเป็นผู้หญิงที่มีกิริยามารยาทดีพอสมควร หันไปไหนใครก็ชอบ
ก้องเกียรติให้ความสนใจปลายฝันเป็นพิเศษหลังจากที่สองครอบครัวได้นัดเจอและทานข้าวด้วยกัน เขาแสดงออกว่าต้องการที่จะจีบปลายฝันอย่างชัดเจน
ด้วยความที่คิดว่าลองคุยก็ไม่เสียหายอะไร ปลายฝันจึงยอมให้อีกฝ่ายเข้ามาใกล้อีกนิด หลังจากที่คุยกันได้สักพักก็ยอมคบเป็นแฟน ทั้งคู่อยู่ในช่วงคบหาประมาณสามเดือน หลังจากนั้นทางสองครอบครัวก็เริ่มเกริ่นถึงเรื่องแต่งงาน ไม่ได้สนใจว่าลูกหลานจะดูใจกันจนรู้ลึกรู้ซึ้งหรือยัง สนใจแค่ว่าต้องการเกี่ยวดองกันเท่านั้น
เพราะแบบนี้มันจึงมีการพูดคุยและถึงขั้นเตรียมงานแต่งขึ้นมา
แต่ระหว่างนั้นปลายฝันดันมีปัญหาเกี่ยวกับผิวหน้า ผื่นแดงคันยุบยิบขึ้นเต็มหน้าของเธอ เกิดลามไปทั่วทั้งผิวหน้าและลำคอ แถมยังทิ้งรอยด่างดำเอาไว้ จากผู้หญิงที่สวยมากกลายเป็นคนละคน
ปลายฝันแทบไม่ออกจากบ้าน เพราะเมื่อก้าวออกทีไร สายตานับสิบนับร้อยจ้องมองมาที่เธอเหมือนกำลังหวาดกลัวอะไรสักอย่าง เธอจึงไม่ออกจากบ้านอีกเลย
จนกระทั่งนัดเจอกันวันนี้ ก้องเกียรติที่เห็นสภาพว่าที่ภรรยาของตัวเองเกิดอาการตกใจหนัก และเรื่องราวมันก็เป็นอย่างที่เห็น
สำหรับก้องเกียรติแล้ว อยู่กับผู้หญิงที่มีแต่ตัว ยังดีกว่าอยู่กับผู้หญิงหน้าผีซะอีก
“พี่ขอโทษจริง ๆ นะฝัน”
“ค่ะ”
“ไปยัยฝัน กลับบ้านกับย่า ไม่ต้องตงต้องแต่งมันแล้ว”
“คุณหญิงใจเย็น ๆ ก่อนนะคะ” ญาวีรีบเอ่ยเพราะกลัวแผนที่ทำมาทั้งหมดจะพัง “ถ้าไม่แต่งแล้วชื่อเสียงของหนูฝันล่ะคะ ญาว่าค่อย ๆ คุยกันดีกว่า”
“ช่างชื่อเสียงมันเถอะค่ะคุณญา ฉันคงไม่เห็นแก่ชื่อเสียงจนมองข้ามความสุขของหลาน”
“แต่เราเตรียมงานไว้หมดแล้วนะคะ ลงทุนหมดไปเยอะแล้วด้วย”
ที่จริงการเตรียมงานยังไม่ถึงขั้นพิมพ์การ์ดและบอกกล่าวแขก แต่ที่หมดเยอะคงจะหมดไปกับค่าสินสอด แหวนเพชร การจ้างตัดชุดเจ้าบ่าวสาว เช่าสถานที่แต่งล่วงหน้า และอะไรอีกมากมาย มันก็นับได้ว่าหมดเยอะเหมือนกัน
“แล้วคุณญาจะแก้ไขเรื่องนี้ยังไงคะ อีกอย่างลูกชายของคุณญาไม่ยอมแต่งกับยัยฝันเอง”
“คุณพ่อช่วยญาคิดหน่อยสิคะ” คนที่ไม่มีทางออกและไม่รู้จะพูดยังไงหันไปหาพ่อตัวเอง “คุยกับตาก้องให้ญาหน่อยสิคะ”
“ผมไม่แต่งครับแม่”
“ก้อง!!”
“ว่าไงตาภัทร” ไพศาลหันไปหาหลานชายอีกคนที่นั่งทานข้าวเงียบ ๆ ราวกับว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร ‘ภัทร’ สามารถกลืนอาหารลงคอในขณะที่ทั้งบ้านแทบไม่มีใครแตะอาหาร
“ว่าไงอะไรครับ”
“ถ้าเป็นแกจะจัดการเรื่องนี้ยังไง”
“จัดงานแล้วก็แต่ง” ภัทรเอ่ยด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ ต่างจากก้องเกียรติที่ทำหน้าไม่พอใจแทบจะทันที
“มึงอยากแต่งก็แต่งเองสิไอ้ภัทร!”
ได้ยินเช่นนั้น ภัทรจึงหันไปมองหน้าของปลายฝันอย่างพิจารณาด้วยสายตาที่ไม่มีใครรู้ได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
“แค่เป็นผื่น ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”
“กูไม่แต่ง!”
“งั้นก็ไม่ต้องแต่ง”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ไม่แต่งก็ไม่แต่ง” ปลายฝันรีบเอ่ยเพราะไม่ต้องการให้เรื่องของเธอเป็นประเด็นอีกต่อไป แค่นี้ก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว
“เรากลับบ้านกันดีกว่าค่ะคุณย่า”
“แต่ถ้าไม่รังเกียจ” ภัทรเอ่ยแทรกก่อนที่ปลายฝันจะลุกขึ้นยืน “ผมแต่งแทนก็ได้ ไหน ๆ ก็ลงทุนหมดไปเยอะแล้ว”
คำพูดของภัทรทำให้ทุกคนที่นั่งอยู่บนโต๊ะอาหารหันไปมองเขาเป็นตาเดียว ไม่ต่างจากปลายฝันที่หันไปมองเช่นกัน
“แต่นี่มันงานของตาก้องนะภัทร” ญาวีรีบเอ่ยดัก “เราจะแต่งแทนน้องได้ไง”
“แล้วลูกชายน้าญาแต่งไหมล่ะครับ” มุมปากของภัทรยกยิ้มขึ้น “ถ้ามันแต่งก็ตามนั้น”
“บอกน้องไปสิก้องว่าจะแต่ง!”
“ผมไม่แต่ง ถ้าไอ้ภัทรอยากแต่งก็เอาเลย ตามสบาย”
“ไม่มีปัญหา”
- Writer
