เพล้ง!
ไม่ใช่เศษแก้วหรือว่าเศษกระจกแตกแต่เป็นเศษหน้าของเธอที่แตกกระจายเป็นชิ้นๆ
พิมพ์อัปสรอ่านข้อความของดารัณที่ส่งเข้ามาทางไลน์ตอนที่มันป๊อปอัปขึ้นมาโดยไม่ได้กดเข้าไปอ่านในห้องแซต แล้วก็พิมพ์ข้อความตอบกลับลงบนห้องแซตที่ตัวเองกำลังคุยกับปาลทัต
ไม่ใช่แค่อาย ทว่าครั้งนี้หน้าแตกกระจายจนหมอไม่รับเย็บกันเลยทีเดียว ตอนนี้ก็ยังพยายามเก็บเศษหน้าอยู่ แต่ยังไม่ครบ
อา...พิมพ์อัปสรนะพิมพ์อัปสร สะเพร่าไม่รู้เวล่ำเวลาจริงๆ จะมีอะไรตลกร้ายกว่านี้อีกมั้ย
PRIM Pimapsorn : แหะๆ
PRIM Pimapsorn : ขอโทษค่า
PRIM Pimapsorn : พริ้มส่งผิด
PANTHAT.T : เรายุ่งเหรอ?
PRIM Pimapsorn : ไม่ยุ่งค่า
PRIM Pimapsorn : พริ้มนัดเพื่อนเอาไว้จะไปกินข้าวอะค่ะ มันมาถึงแล้วก็เลยส่งไลน์มาบอก
พิมพ์อัปสรเอียงหน้าอ่านข้อความที่ตัวเองกดส่ง ขมวดคิ้วยุ่งสลับคลายออก ถ้าปาลทัตจะงงก็คงไม่แปลก เพราะเธอเองก็เริ่มงงกับข้อความที่ตัวเอ
