ชมดาวอ้าปากหาวหวอด ๆ เสียงดนตรีกระหึ่มทั่วทุ่งนายังไม่สามารถรั้งหนังตาเธอเอาไว้ได้ คงเพราะเธอไม่ใช่คนนอนดึกด้วย ตอนนี้เริ่มไม่ไหว หนังตาจะปิดลงทุกที
"ง่วงแล้วเหรอคะ" ผู้การสันต์ที่นั่งกอดลูกสาวอยู่หลุบตาลงถามออกมา ในมืออีกข้างมีเบียร์เย็น ๆ นาน ๆ ครั้งไม่เป็นไรหรอก ความดันคงไม่ถึงกับขึ้น
เขามากับเมียและลูก นั่งดูหมอลำซิ่ง และคนที่มาสนุกสนานกัน เอาจริงเขาไม่ค่อยได้สัมผัสกับบรรยากาศแบบนี้ ได้มาสูดดมกลิ่นกองฟางกลางทุ่งนา มีหมอกเย็น ๆ ลงนิด ๆ ก็สดชื่นดีเหมือนกัน
ตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่ม หากเป็นที่บ้าน ปกติเขาคงขึ้นนอนไปแล้ว แต่วันนี้ยังได้อยู่ ยังไม่ถึงกับง่วง
"งั้นชมไปนอนก่อนนะคะ" วันนี้เราสามคนพ่อแม่ลูกคุยกันไว้ว่าจะค้างที่หมู่บ้านคันคาย รอให้พรุ่งนี้เสร็จธุระที่บ้านคุณทวดเสียก่อนถึงจะกลับหมู่บ้าน 'คุยแข่ง' อีกครั้ง
"หนูจะนอนที่ไหนคะ"
"ห้องคุณทวดไงคะ"
ผู้การสันต์คิดตาม เอาจริงเขายังไม่ได
