ตอนที่ 2 คิดถึงแค่เนี้ย!
1113 Words
@คฤหาสน์ผู้การสันต์
"อากรณ์ขา!" ร่างบางรีบวิ่งเข้าไปหาทันทีเมื่อเจอหน้าผู้เป็นอา กรี๊ดดดดดดดดด อากรณ์หล่อมาก! หล่อกว่าแด๊ดดี้อีก อากรณ์ของเธอหล่อที่สุดในโลก!
ทำท่าจะโผเข้ากอด ทว่าฝ่ายนั้นกลับเดินถอยหลัง
พฤติกรรมเหล่านั้นทำเอาชมดาวถึงกลับชะงักไป รอยยิ้มสดใสค่อย ๆ คลายลง พร้อมกับมือทั้งสองข้างที่ค่อย ๆ ลดต่ำลงไป
หรือว่า...
"ชมดาวเองค่าาาา! หึหึ" ชมดาวขำออกมาเมื่อเห็นสีหน้าของผู้เป็นอา เราไม่เจอกันตั้งสามปี อากรณ์อาจจะจำเธอไม่ได้ก็ได้ ก็เธอเปลี่ยนไปขนาดนี้
เมื่อก่อนแด๊ดดี้ชอบให้เธอแต่งตัวเรียบร้อย กระโปรงยาวคลุมเข่า แต่ดูเธอในวันนี้สิ เปรี้ยว เผ็ด เข็ดฟันขนาดไหน
แต่เธอจำอากรณ์ได้นะ ไม่ว่าใบหน้า และร่างกายของอาจะเปลี่ยนไปขนาดไหน เธอก็ยังจำได้ดี
และแผงอกแน่น ๆ นี้ที่เมื่อก่อนเธอเคยซุก มาวันนี้ยิ่งบึกบึนเข้าไปอีก
"แด๊ดดี้ว่าหนูมาเหนื่อย ๆ ขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าก่อนดีไหมคะ" วางมือโอบไหล่ของลูกสาวไม่ให้สนใจสิ่งอื่นใด เพราะมันไม่น่าสนใจเลยสักนิด
ชมดาวควรจะสนใจสิ่งรอบข้าง ไม่ใช่เอาแต่จะพุ่งเข้าไปกอดไอ้กรณ์มันท่าเดียว กับเขาที่เป็นพ่อ ชมดาวยังไม่ทำถึงขนาดนี้เลย
งอน!
ชมดาวละสายตาออกจากใบหน้าของอากรณ์ แล้วหันกลับมามองพ่อ
"ชมไม่ได้เหนื่อยอะไรเลยค่ะแด๊ดดี้" แค่นั่งเครื่องบินมาลงที่สนามบิน แค่นี้สบายมาก
"งั้นเราไป..."
"ชมขอคุยกับอากรณ์หน่อยนะคะ ชมยังไม่ได้คุยกับอาเลยค่ะ กับคนอื่น ๆ ชมทักทายหมดแล้ว" บอกกับคนเป็นพ่อก่อนจะดึงสายตากลับมามองคนตรงหน้ายิ้ม ๆ มันอยากกอดอากรณ์มาก! ก็เธอกอดอาทุกคนแล้วนี่นา...
แกะมือของพ่อออกจากไหล่ สืบเท้าเข้าใกล้จนไปหยุดอยู่ต่อหน้าของผู้เป็นอา สองแขนค่อย ๆ สอดไปที่เอวสอบแล้วออกแรงกระชับ วางใบหน้าสวยลงกับอกแกร่งอ้อน ๆ พลางหลับตาพริ้มลง
อกของอากรณ์ยังคงอุ่นสุด ๆ เธอสัมผัสได้ว่าอายังใช้น้ำหอมกลิ่นเดิม
"ชะ...ชมคิดถึงอาจังเลยค่ะ" ชมดาวเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ มันดีใจจนพูดไม่ถูก เพราะไม่รู้ความเคลื่อนไหวของอาเลย จนแอบคิดไปต่าง ๆ นานา
เธอกังวลว่าอากรณ์จะเป็นอะไรหรือเปล่า แด๊ดดี้อาจโกหกเธอว่าอาสบายดีเพื่อทำให้เธอสบายใจ แต่ความจริงมันอาจไม่เป็นอย่างนั้นก็ได้
แต่วันนี้เธอเห็นแล้วว่าอากรณ์สบายดี เธอก็ดีใจ
"แล้วอาล่ะคะ คิดถึงชมไหม" ชมดาวถามกลับ เพราะอยากได้ยินคำตอบให้ชื่นใจ
ทว่า...อากรณ์กลับเงียบ
ทำไมล่ะ ไม่บอกคิดถึงเธอสักนิดสักหน่อยเลยเหรอ หรือว่าอากรณ์อาย
"อาขา..." เงยหน้าขึ้นมองหน้าอีกคนอ้อน ๆ ทำตาปริบ ๆ หรือว่าอากรณ์ตกใจที่เธอดูเปลี่ยนไปขนาดนี้
ถึงภายนอกจะเปลี่ยนไปแค่ไหน แต่ในใจมันก็ยังมีอากรณ์แค่คนเดียวนะ ไม่เคยวอกแวกมองใครที่ไหนเลย
ใช่ เธอรู้ใจตัวเองว่าชอบอากรณ์ ชอบมาก!
มันเริ่มตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองรักอากรณ์ไม่เหมือนอย่างอาคนอื่น ๆ
เธออยากเป็นคนรัก อยากเป็นคนที่ได้ร่วมเตียงเคียงหมอนกับอาทุกคืน และ...อยากเป็นเมียของอา
"คิดถึงชมไหมคะ" ชมดาวถามยิ้ม ๆ อีกที ส่วนเธอ มันคิดถึงอากรณ์มาก คิดถึงแทบขาดใจตาย! ในโลกใบนี้ไม่สามารถหาอะไรมาเปรียบเทียบได้ว่าเธอคิดถึงเขามากแค่ไหน
คิดถึงมากกว่าแด๊ดดี้อีกบอกเลย!
กรณ์ละสายตาออกจากใบหน้าของผู้เป็นเจ้านาย แล้วลดสายตามองใบหน้าของหลาน วันนี้ชมดาวดูโตขึ้นมาก ความรู้สึกที่ได้สัมผัสหลาน อีกคนสะพรั่งไปทั้งตัว
"คิดถึงชมไหมคะ"
"คิดถึงค่ะ" กรณ์ในวัยสี่สิบปีพยักหน้าออกมา
"แค่เนี้ย!" ชมดาวหน้ายู่ อากรณ์ไม่เห็นแสดงท่าทีออกมามากอย่างเธอเลย นี่ถ้าไม่ติดว่ามีใครบางคนอยู่ด้วย เธอกระโดดคาบเอวของอาไปแล้ว
"ชมดาวขา...ถ้าหนูไม่อยากอาบน้ำ งั้นแด๊ดดี้ว่าเราไปทานข้าวกันเลยดีไหมคะ แด๊ดดี้สั่งกับข้าวที่ร้านเรามารอแล้ว กำลังร้อน ๆ เลยค่ะ" ผู้การสันต์เขยิบเข้าไปรั้งลูกสาวให้ถอยห่าง ชมดาวทำตัวไม่งามเกินไปแล้วนะ กอดพ่อตัวเองแค่สามวิ แต่กอดคนอื่นนานเป็นนาที แบบนี้ใช้ได้ที่ไหนกัน
โคตรงอน!
"ชมยังไม่หิวเลยค่ะ"
"หนูคงไม่อยากกินข้าวร้านแด๊ดดี๊แล้วใช่ไหมคะ เห็นที แด๊ดดี้คงต้องสั่งปิดร้านในเร็ว ๆ นี้ค่ะ" ผู้การสันต์ทำงอน เอามือกอดอกแล้วเมินหน้าไปทางอื่น
ชมดาวรีบปล่อยแขนออกจากเอวสอบของอาเมื่อได้ยินอย่างนั้น แล้วหันกลับมามองหน้าพ่อตัวเอง จับมือหนาทั้งสองข้างมาประคองพลางส่ายหน้ารัว ๆ
"ไม่ปิดนะคะ! ชมไม่ให้ปิดค่ะ" 'ร้านลาบแซ่บผู้การสันต์' เธอชอบอาหารทุกเมนู เธอไม่ยอมให้แด๊ดดี้ปิดมันลงแน่
อยู่ต่างประเทศก็จริง เธอเข้าแต่ร้านอาหารอีสานทุกวัน แต่บอกเลยว่ารสชาติสู้ร้านของพ่อเธอไม่ได้
"งั้นเราไปกินข้าวกันนะคะ"
"ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวชมกลับมาคุยด้วยใหม่นะคะ" ชมดาวพยักหน้าให้พ่อตัวเอง มิวายหันกลับไปบอกคนเป็นอา กินข้าวเสร็จเมื่อไหร่ ชมดาวจะกลับมาคุยกับอาแน่!
เธอมีเรื่องอยากมาเล่าให้อาฟังเพียบถึงเหตุการณ์ที่อยู่ต่างประเทศ และรวมทั้งอยากพูดถึง 'เรื่องของเรา' เธอวาดฝันอนาคตเอาไว้ว่ายังไงบ้าง เธอจะกลับมาเอาคำตอบจากผู้เป็นอา
- Writer
