“ใช่ พี่เองครับ” เขาปลอมตัวเข้ามาสืบราชการลับในมหาวิทยาลัย เป็นแนวหลังที่คอยส่งข่าวให้ทางหน่วยงานเพื่อที่จะให้แนวหน้ามากวาดล้าง ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นตำรวจ นอกจากคนในครอบครัวที่ไว้ใจได้
“อายคนอื่นหรือเปล่าที่รู้ว่าพี่มาทำงานแบบนี้ในมหาวิทยาลัย” บัณฑิตเห็นเธอมองเขานิ่งจึงเอ่ยถาม
“อายทำไมกันคะ ดีใจเสียอีกที่จะได้เห็นหน้าพี่บุ๊กทุกวัน” เธอยิ้มให้เขา ไม่ได้ดูถูกหรอก เพราะมันเป็นงานสุจริต ที่สำคัญก็คือเงินที่เธอใช้อยู่ทุกวันก็มาจากงานของเขา
เธออยากให้เขาอยู่ใกล้ ๆ เสียด้วยซ้ำ ไม่อยากให้หายไปทำงานไกล ๆ เขามาทำงานแบบนี้เธอก็คิดว่าดีแล้ว
“หมอนั่นมันมาจีบเหรอ” บัณฑิตเอ่ยถามถึงเซียน ตอนนี้เขาได้รับข้อมูลสำคัญจากหน่วยว่าเซียนและเก่งกาจอยู่เบื้องหลังยานรกชื่อ ยาลืมรัก ที่กำลังแพร่ระบาดอยู่ในมหาวิทยาลัย โดยเฉพาะพวกลูกเศรษฐีไฮโซที่นิยมใช้กัน
“หึงเหรอคะ” ปณิตาเอ่ยถามพลางอมยิ้ม
“หึงครับ” เ
