หลังจากที่เมียบอกว่าคันจิ๊มิ๊ ลำบากเขาอีกแล้วที่ต้องขับรถตระเวนไปหาซื้อยาให้เธอ กายสิทธิ์เดินมาที่เคาน์เตอร์ที่เภสัชกรยืนอยู่ ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอติดกันหลายครั้ง
เขาเปลี่ยนร้าน ไม่ได้ไปซื้อยาร้านเดิมที่เคยไป กลัวไปจ๊ะเอ๋กับเพื่อนเก่าแก่เข้าอีก เพราะโดนแทงเขาเลยไม่ได้ไปงานเลี้ยงรุ่น ก็ถือว่าค่อยไปใหม่ในปีหน้าก็แล้วกัน
“รับยาอะไรดีคะ”
“เอ่อ... คือแบบนี้นะครับ” กายสิทธิ์สูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ ลึก ๆ
“คือเอ่อ” เขาเกาท้ายทอยไปมา หัวใจเต้นถี่รัวแทบจะโลดออกมานอกอก พยายามนึกหาคำพูดที่มันดูดีแต่เขาก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี
ตอนเป็นครูสอนหนังสือเด็กนักเรียนเขาอธิบายหรือพูดได้เป็นวรรคเป็นเวร แต่พอมาซื้อยาเขากลับคิดศัพท์ในหัวแทบไม่ออก
“ขอผมเดินดูก่อนนะครับ” กายสิทธิ์ถอยไปตั้งหลัก ยายตัวแสบไม่กล้ามาซื้อเอง ให้เขามาซื้อ และเขาก็เป็นสามีที่ดี เมียสั่งก็ต้องมา
กายสิทธิ์เดินไปสำรวจอาหารเสริม ยาและอุปกรณ์ท
