เคลเมนต์รู้สึกได้ถึงแรงสะกิดเบาๆ บนใบหน้าตนเองจึงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา อันที่จริงจะเรียกว่าแรงตบก็คงไม่ได้ เพราะไอ้ที่ฟาดหน้าเขาอยู่ตอนนี้คืออุ้งตีนแมวมากกว่า ดีที่เบบี๋ไม่กางกรงเล็บ แรงตบของมันก็เลยเหมือนอะไรนุ่มๆ ที่มาตีหน้าเขามากกว่า
“แง้ว”
พอมันเห็นเขาลืมตา ก็ร้องออกมาทันที
เคลเมนต์หันไปข้างๆ พบว่าปาลินยังคงหลับอยู่ เมื่อคืนเขาจงใจกวนเธอมากกว่าทุกวัน เธอคงจะเพลียเสียจนยังไม่ตื่น อีกอย่างนี่ก็เป็นช่วงวันหยุดยาวด้วย เธอจะตื่นสายสักวันก็ไม่เห็นจะเป็นไร แถมตอนนี้ก็ยังไม่ใช่ช่วงเวลาที่เธอจะตื่นด้วย
เคลเมนต์ทำท่าจะนอนต่อ แต่เบบี๋ไม่ยอมให้เขาทำแบบนั้น มันร้องออกมาอีกหน แล้วปีนขึ้นมานั่งบนตัวเขา จากนั้นก็สะบัดหางใหญ่ๆ ของมันไปมา คราวนี้รู้แล้วว่ามันปลุกเขาขึ้นมาทำไม เมื่อเขามองไปที่ถาดอาหารของมันแล้วพบว่าอาหารมันว่างเปล่า
“อือ ลุกออกไปได้แล้ว”
“ม้าว”
มันร้องอย่างพึงพอใจ แล้วกระโดดลงจากเต
