ปาลินไม่สนใจสิ่งที่เขาพูด เธอเปลี่ยนเรื่องทันที
“มีระยะเวลาไหมคะคราวนี้”
เคลเมนต์ส่ายหน้า “ระยะเวลาอยู่ที่ความพอใจของฉัน”
แต่หญิงสาวไม่พอใจกับคำตอบนั้นสักเท่าไรนัก
“คราวนี้ฉันคิดว่าควรจะมีระยะเวลาสักหน่อย” ปาลินต่อรอง ทว่าอีกฝ่ายไม่ยอมให้เธอทำอย่างนั้น เขาพลิกข้อมือดูนาฬิกา จากนั้นจึงบอกออกมาว่าเขาติดธุระด่วน ต้องเดินทางไปสนามบินแล้ว
ปาลินได้ยินอย่างนั้นก็พลันตื่นตัว ก่อนจะรีบบอกเขาออกมาว่า
“ฉันอยากให้คุณช่วยฉันด่วนที่สุด”
เคลเมนต์พยักหน้ารับ แล้วจึงบอกเธอว่า “ฉันจะให้ฌอนไปช่วยจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย”
“...”
“เห็นแก่ที่เธอเป็นคนของฉันมาก่อนนะปาลิน ฉันจะเลื่อนเวลาให้เธอออกไปสักหน่อย” ดวงตาสีไพลินคู่นั้นหรี่แคบลง ขณะที่เอ่ยต่อไปว่า “ตอนนี้ไปจัดการปัญหาของเธอและเตรียมย้ายกลับแมนฮัตตันเถอะ เอาละ ฉันมีธุระต่อต้องรีบไปแล้ว ถ้าเธอมีอะไรก็ติดต่อผ่านฌอนแล้วกัน”
“ได้ค่ะ”
ปาลินไม่มีข้อโต
