ทวงรักเมียเก็บ

ตอนที่ 4

คเชนทร์เลี้ยวรถเข้ามาภายในคอนโดหรูใจกลางเมืองอันเป็นที่อยู่ของบรรดาเศรษฐีผู้มีอันจะกิน รถยนต์สัญชาติยุโรปแล่นมาจอดสนิทยังที่จอดรถส่วนตัว คเชนทร์รีบเดินมาเปิดประตูให้เจ้านายอย่างที่ทำเป็นประจำ อัครพลเดินอ้อมฝั่งมาเปิดประตูและช้อนร่างอารดาลงจากเบาะ

“คุณใหญ่อายเดินเองได้ค่ะ”

“อยู่เฉยๆ เถอะน่าเดินมากๆ เดี๋ยวแผลก็อักเสบหรอก” เมื่อรู้ว่าแย้งไปก็ไม่เป็นผลอารดาจึงเงียบและยอมให้เขาอุ้มไปจนถึงห้อง อัครพลวางร่างบางลงบนโซฟาในห้องรับแขกอย่างทะนุถนอมก่อนจะนั่งลงข้างๆ พลางมองสำรวจรอยฟกช้ำบนร่างกายเธออีกครั้งด้วยความเป็นห่วง

“อายบอกแล้วไงคะว่าอายไม่เป็นไร แผลแค่นี้สบายมากคุณใหญ่กลับไปทำงานเถอะค่ะ”

“ไม่ล่ะ อายเจ็บอย่างนี้ผมจะทิ้งอายให้อยู่คนเดียวได้ยังไง” พูดยังไม่ทันขาดคำคเชนทร์ก็เดินเข้ามารายงานว่ามีงานด่วนทำให้อัครพลต้องกลับไปที่โรงแรมอีกครั้งอย่างไม่สบอารมณ์ ชายหนุ่มพะวักพะวนทั้งห่วงงานและห่วงคนตัวเล็กที่ต้องอยู่คนเดียว

“คุณใหญ่ไปเถอะค่ะ อายอยู่คนเดียวได้ถ้ามีอะไรอายจะรีบโทรหาคุณใหญ่ทันทีเลย”

“แล้วผมจะรีบกลับนะ” อัครพลก้มลงจูบหน้าผากอารดาก่อนจะเดินออกจากห้องไปทิ้งให้อารดามองตามไปด้วยรอยยิ้มมีความสุขที่เขาแสดงออกว่าห่วงใยเธอมากมายขนาดนี้ หญิงสาวลุกขึ้นไปเปลี่ยนจากชุดทำงานเป็นชุดอยู่บ้านสบายๆ ก่อนจะเดินมาเปิดทีวีนอนดูซีรี่ย์ที่เธอชื่นชอบจนกระทั่งผล็อยหลับไป

อารดาตื่นขึ้นในตอนเย็นและพบว่าอัครพลยังไม่กลับจากที่ทำงาน หญิงสาวจึงเข้าครัวเตรียมทำอาหารเย็นไว้รอเขาอย่างที่เธอเคยทำเป็นประจำทุกวัน แม้เขาจะบอกว่าให้สั่งจากร้านข้างล่างเพราะกลัวเธอจะเหนื่อย แต่เธอยังยืนกรานที่จะทำเพราะต้องการเอาใจเขานั่นเอง เมื่อทำอาหารเสร็จเรียบร้อยอารดาเหลือบมองนาฬิกาพบว่าเป็นเวลาหกโมงเย็นแล้วแต่คนที่สัญญาว่าจะรีบกลับก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะมาถึง อารดายิ้มน้อยๆ ให้ตัวเองเพราะเธอรู้จักชายหนุ่มดีว่าเขาเป็นคนบ้างานมากเพียงใดและเธอเข้าใจดีจึงไม่เคยน้อยใจเลยสักครั้งเมื่อเขาผิดนัด อัครพลมีหน้าที่ความรับผิดชอบมากมายในฐานะท่านประธานแห่ง The Famous คราวนี้ก็คงไม่แคล้วทำงานจนจนลืมที่สัญญากับเธอไว้ว่าจะรีบกลับมาหา อารดาเดินเข้าไปอาบน้ำหลังจากจัดโต๊ะอาหารสำหรับมื้อเย็นไว้รอเขาเรียบร้อยแล้ว

อารดาสวมชุดนอนบางเบามีสายเล็กๆ คล้องไว้ที่ไหล่หญิงสาวนั่งลงที่โต๊ะเครื่องแป้งและหยิบครีมบำรุงผิวมาทาเหมือนดังเช่นทุกวัน เธอเป็นคนรักสวยรักงามและดูแลตัวเองเป็นอย่างดีจนอัครพลเคยแซวว่าแค่นี้เขาก็หลงจะแย่แล้วเธออย่าสวยไปกว่านี้อีกเลย เธอได้แต่ยิ้มเขินอายเพราะหลังจากคำพูดประโยคนั้นอัครพลแสดงให้เธอเห็นด้วยการกระทำว่าเขาหลงใหลและชื่นชอบผิวเนื้อนวลเนียนของเธอมากเพียงใด เสียงประตูห้องนอนเปิดเข้ามาโดยไม่ได้เคาะทำให้อารดาหลุดจากภวังค์อันแสนหวาน หญิงสาวยิ้มกว้างเมื่อคนที่ถือวิสาสะเข้ามาโดยไม่เคาะก็คือคนที่เธอรออยู่นั่นเอง

“กลับมาแล้วเหรอคะคุณใหญ่ อายทำ...” อารดาพูดได้เพียงเท่านั้นก็ถูกอัครพลรวบร่างนุ่มนิ่มเข้าไปไว้ในอ้อมกอดก่อนจะระดมจูบลงมาจนเธอตั้งตัวไม่ทัน

“คุณใหญ่หยุดก่อนค่ะ อายทำอาหารเย็นไว้รอคุณใหญ่ทานอะไรมาหรือยังคะ”

“ช่างอาหารตอนนี้ผมอยากกินคนตรงหน้ามากกว่า” อัครพลบอกถึงความต้องการของตัวเองเพราะต้องอยู่ห่างกันหลายวันทำให้เขาโหยหาร่างนุ่มนิ่มในอ้อมแขนยิ่งนัก อารดาหน้าแดงกล่ำด้วยความเขินอายกับคำพูดของเขา

“แต่ว่า...” คำพูดทั้งหลายถูกอัครพลกลืนกินไปพร้อมจุมพิตดูดดื่ม ในที่สุดอารดาก็อ่อนระทวยอยู่ในอ้อมแขนของเขา ร่างบางในชุดนอนบางเบาถูกอัครพลช้อนอุ้มไปวางไว้บนเตียงก่อนจะก้าวตามขึ้นไป หลังจากนั้นเขาก็ใช้ภาษากายบอกให้รู้ว่าคิดถึงและโหยหาเธอมากเพียงใด สุดท้ายอาหารเย็นที่อารดาตั้งใจทำไว้รอเขาก็ถูกเลื่อนมาเป็นมื้อดึกโดยปริยาย เพราะกว่าที่เขาจะยอมให้เธอลงจากเตียงก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืนพร้อมๆ กับที่กระเพาะของทั้งคู่ส่งเสียงประท้วงนั่นเอง

อัครพรนั่งเบียดเธอพลางส่งสายตาเจ้าชู้ให้ตลอดเวลาขณะรับประทานอาหารเย็นในเวลาที่ล่วงเข้าวันใหม่ไปแล้ว ถ้าไม่เห็นด้วยตาตัวเองเธอจะไม่เชื่อเลยว่า ท่านประธานที่มีบุคลิกเคร่งขรึมจนลูกน้องกลัวกันถ้วนหน้าจะมีมุมเจ้าเล่ห์ช่างหยอกเย้าแบบนี้ด้วย

“คุณใหญ่อย่าแกล้งอายสิคะ” อารดาโอดครวญเพราะคนตัวโตทานข้าวไปลูบไล้ท่อนขาที่โผล่พ้นกระโปรงชุดนอนไปอย่างไม่อยู่สุข

“ผมแกล้งอะไร” อัครพลแกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้แต่แววตาพราวระยับนั่นทำให้อารดาอดใจไม่ไหวซัดเผียะเข้าที่หลังมืออันแสนซุกซน

“โอ๊ย...ทำร้ายร่างกายกันเหรอ เดี๋ยวเถอะจะโดนไม่ใช่น้อย”

“อายหิวจะแย่แล้วคุณใหญ่อย่ามาแกล้งกันสิคะ”

“อายหิวเหรอ แปลกจังแต่ผมกลับอิ่มมากก” ลำพังคำว่าอิ่มมากคงไม่ทำให้เธอรู้สึกเก้อกระดากได้เท่ากับสายตาคมที่ทอประกายระยิบระยับอย่างสื่อความหมาย

“ถ้าคุณใหญ่ยังไม่เลิกพูดแบบนี้อายจะไม่พูดกับคุณใหญ่แล้วจริงๆ ด้วย” อารดาวางช้อนแล้วทำท่าจะลุกออกจากโต๊ะอาหารเดือดร้อนอัครพลที่ต้องรีบง้องอนก่อนที่สาวเจ้าจะโกรธขึ้นมาจริงๆ

“โอ๋ๆ ผมไม่แกล้งแล้วก็ได้ ทานข้าวเถอะจะได้มีแรงเพราะคืนนี้สำหรับเรายังอีกยาวไกล”

“คนหื่น” อารดาอดรนทนไม่ไหวจึงต่อว่าเขาออกไป

“ช่วยไม่ได้ก็อายอยากทิ้งผมให้แห้งเหี่ยวอยู่คนเดียวตั้งหนึ่งอาทิตย์ เพราะฉะนั้นอายก็ต้องรับผิดชอบ” อารดาคร้านที่จะเถียงจึงก้มหน้าก้มตาทานอาหารในจานไปเงียบๆ

หลังจากทานอาหารเรียบร้อยอัครพลก็อุ้มคนตัวเล็กไปวางลงบนเตียงก่อนจะมองสำรวจบาดแผลตามผิวเนื้อเนียนอีกครั้ง ใบหน้าหล่อเหลาขรึมลงเมื่อเห็นว่าตัวเองเผลอทิ้งรอยช้ำไว้บนเนินอกอิ่มนั้นไม่น้อย

“อายไม่เป็นไรค่ะ” อารดารีบบอกเมื่อเห็นท่าทางรู้สึกผิดของเขา

“ผมขอโทษนะ ผมน่าจะควบคุมตัวเองได้ดีกว่านี้” อัครพลต่อว่าตัวเองที่ปล่อยให้อารมณ์รักและโหยหามีอิทธิพลเหนือการควบคุมจนเผลอทิ้งร่องรอยรักไว้บนร่างเล็กๆ ไม่น้อย

“อายบอกแล้วไงคะว่าอายไม่เป็นไร คุณใหญ่อย่าคิดมากนะคะ” อารดาปลอบคนตรงหน้าที่ดูท่าจะกังวลกับรอยช้ำบนร่างกายของเธอจนเกินเหตุ แต่เธอก็ยอมรับว่ารู้สึกดีไม่น้อยที่เขาแสดงออกว่าห่วงใยเธอมากมายขนาดนี้ อัครพลก้มลงจุมพิตลงบนรอยช้ำนั้นอย่างแผ่วเบาดั่งต้องการจะให้มันจางหายไปจากผิวเนื้อบอบบางโดยเร็ว

“โอมเพี้ยง หายไวๆ นะเด็กดีของผม” อารดายิ้มหวานกับการกระทำของเขา

“คุณหมอใหญ่เป่ามนต์ให้ขนาดนี้ พรุ่งนี้ตื่นมาต้องหายเป็นปลิดทิ้งแน่ๆ เลยค่ะ”

“ผมก็หวังว่าอย่างนั้น ดึกแล้วนอนกันดีกว่า” อัครพลอ้าแขนออกอารดาโผเข้าซบอกเขาอย่างรู้หน้าที่ก่อนที่จะเอนกายลงนอนพร้อมกัน ชายหนุ่มหันไปดับไฟก่อนจะก้มลงจุมพิตหน้าผากเนียนของคนในอ้อมแขนพร้อมลูบเส้นผมยาวสลวยเบาๆ เป็นการกล่อมให้ร่างเล็กๆ ในอ้อมแขนหลับฝันดี

“คุณใหญ่ขา” อารดาเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงออดอ้อนอย่างที่เธอรู้ดีว่าเขาชอบ

“ครับ”

“อายรักคุณใหญ่นะคะ” อารดาไม่เบื่อเลยสักครั้งที่จะบอกรักเขาซ้ำไปซ้ำมา

“ผมรู้คนดี ผมรู้” อัครพลตอบพร้อมรัดร่างเล็กๆ ในอ้อมแขนแน่นขึ้นอีกจนแทบจมหายไปในอก

‘แล้วคุณใหญ่ไม่รักอายบ้างเลยเหรอคะ’ ประโยคนี้อารดาได้แต่เอ่ยถามในใจเพราะไม่กล้าพูดออกมา เธอไม่อยากให้อัครพลมองว่าเธอเป็นผู้หญิงช่างเรียกร้องได้คืบจะเอาศอก แค่เขารับผิดชอบเลี้ยงดูเธอมานานถึงสองปีก็ดีเท่าไหร่แล้วเธอกลัวว่าหากเอ่ยถามออกไปความสัมพันธ์อันดีระหว่างกันจะต้องสะดุดลง เธอบอกตัวเองให้รอจนกว่าจะถึงวันนั้นวันที่เธอจะได้หัวใจของเขามาครอบครองอย่างเต็มภาคภูมิมันคงเป็นวันที่เธอมีความสุขที่สุดในชีวิต อารดาหลับไปทั้งรอยยิ้มที่ได้นอนหลับในอ้อมกอดผู้ชายที่ตัวเองแอบรักและใฝ่ฝันมาเนิ่นนาน