อัครพลกำลังหว่านล้อมให้อารดายอมกลับกรุงเทพกับเขาในวันนี้ แต่ดูท่าจะไม่เป็นผลเพราะร่างบางบนเตียงนอนซุกผ้านวมผืนหนาและทำท่าจะหลับมิหลับเหล่อย่างไม่ยอมฟังเขาเลยสักนิด
“อายลุกขึ้นมาคุยกับผมก่อน”
“อายบอกแล้วไงคะว่าอายยังไม่กลับ คุณใหญ่กลับไปก่อนได้เลย อีกอย่างอายจองห้องพักไว้ตั้งหนึ่งเดือน นี่ยังไม่ถึงอาทิตย์เลยจะให้รีบกลับไปไหนคะ อายยังเที่ยวไม่ทั่วเลย” อารดาเถียงด้วยน้ำเสียงงัวเงียเพราะเพิ่งจะได้นอนเมื่อตอนใกล้รุ่ง ส่วนสาเหตุก็ไม่ต้องเดาเพราะคนตัวโตช่างเรียกร้อง ที่อ้างว่าคิดถึงเธอใจจะขาด และเรียกร้องให้เธอชดเชยช่วงเวลาที่เขาต้องนอนคนเดียวอยู่ครึ่งค่อนคืน
“อายจะอยู่คนเดียวได้ยังไง”
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะค่ะ ก่อนหน้านี้อายก็อยู่มาได้ตั้งหลายวัน”
“แต่ผมเป็นห่วง ขืนปล่อยอายไว้ที่นี่คนเดียวผมคงไม่เป็นอันทำงานทำการแน่ๆ”
“อายอยู่ได้ค่ะ คุณป้าเจ้าของรีสอร์ทก็คอยดูแลเป็นอย่างดี”
“ยังไงก็ไม่ได้ ผมไม่
