พลอยลดากำมือถือในมือแน่นจนเส้นเลือดปูนโปนใบหน้าอันสวยงามที่ใครต่อใครชื่นชมบิดเบี้ยวด้วยความเคียดแค้น รูปถ่ายที่เธอจ้างนักสืบให้ติดตามอัครพลและอารดาตอกย้ำให้เธอรู้ว่าเธอกำลังจะสูญเสียของรักไปให้หญิงอื่นอีกครั้ง ผู้ชายที่ให้ความสำคัญกับงานมาเป็นที่หนึ่งอย่างเขายอมทิ้งเวลางานเพื่อไปอี๋อ๋อกับผู้หญิง ข้อนี้ก็เป็นการพิสูน์ได้อย่างหนึ่งว่าอารดามีความสำคัญกับเขาไม่น้อย
“ใหญ่ใจร้าย พลอยต่างหากที่ใหญ่ควรจะรักไม่ใช่ผู้หญิงไร้หัวนอนปลายเท้าที่มาทีหลัง แถมไม่มีอะไรคู่ควรกับใหญ่เลยแม้แต่น้อยอย่างนังอารดานั่น” พลอยลดาพูดกับรูปถ่ายของอัครพลที่เธอแอบเก็บไว้ในลิ้นชักพร้อมกับหยาดน้ำตาที่ไหลริน
“ทำไมใหญ่ถึงมองข้ามพลอยตลอดทั้งๆที่พลอยรักใหญ่คนเดียวตลอดมา พลอยไม่เคยมองผู้ชายคนไหนก็เพราะว่าพลอยรักใหญ่ แต่ใหญ่ไม่เคยมองเห็นเลยฮือๆ” พลอยลดากอดรูปอัครพลแนบอกแล้วร้องไห้สะอึกสะอื้น
“ไม่ ไม่จริง ใหญ่ไม่ได้รักนังอารด
