น้ำผึ้งขับรถเข้ามาจอดที่หน้าโรงแรมแห่งหนึ่ง แต่ในขณะที่กำลังจะลงจากรถ ก็เห็นว่าวิศรุตได้ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตที่ใส่อยู่ออกหลายเม็ด
“พี่วิศร้อนทำไมไม่บอกล่ะคะ ผึ้งจะได้เปิดแอร์ให้เย็นกว่านี้”
“พี่ไม่เป็นไร”
เขาตอบเสียงร้อนรนแปลกไปจากทุกครั้ง ก่อนจะหันไปมองรอบๆ ตัว
“แล้วนี่พาพี่มาที่ไหนเนี่ย”
“โรงแรมค่ะ”
“อะไรนะ พาพี่กลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย”
คนที่รู้สึกเหมือนถูกไฟร้อนๆ เผาอยู่ทุกตารางนิ้วออกคำสั่ง แต่เสียงของเขาแปร่งพร่าไม่มั่นคงเลย ซึ่งต่างไปจากทุกครั้งมาก
น้ำผึ้งแปลกใจไม่น้อย แต่ก็คิดไปว่าชายหนุ่มเมาเลยเป็นแบบนี้
“นี่คือบทลงโทษค่ะ ใครใช้ให้หนีออกมาเที่ยวกับผู้หญิงล่ะคะ”
แล้วหญิงสาวก็ก้าวลงไปจากรถยนต์ ก่อนจะเดินอ้อมไปเปิดประตูรถฝั่งที่วิศรุตนั่งอยู่
“ลงมาค่ะพี่วิศ”
“พี่จะกลับบ้าน”
“ถ้าพี่ไม่ลงมา ผึ้งจะก้มลงไปจูบปากพี่วิศเดี๋ยวนี้นะคะ”
วิศรุตมองใบหน้าทะเล้นของน้ำผึ้งด้วยความไม่พอใจ
