"แฮ่ม..." เสียงรบกวนที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากตัวเท่าไหร่ส่งผลให้ภพนิพิฐดึงความสนใจออกมาจากโทรศัพท์แทบจะทันที
ไอ้แสบของบ้านกำลังพิงสะโพกอยู่กับขอบประตู ไม่ทันที่ผู้ซึ่งมีอายุมากกว่าจะมีโอกาสได้เอ่ยลาคนที่อยู่ในสาย ขายาวๆ ของน้องชายคนเล็กก็สาวเข้ามาใกล้ ซ้ำยังขยับหูเข้ามาแนบชิดกับโทรศัพท์ของเขาอย่างรวดเร็ว
"ไอ้เด็กเปรต!" ภพนิพิฐถลึงตาใส่ เสมือนว่าเรื่องราวที่เขาเพิ่งจะคุยกับคนในสายมันจะเป็นความลับ
หนุ่มหล่อผู้พี่จึงรีบขยับตัวถอย ไม่ลืมที่จะบอกลาคนในสายอย่างรวดเร็ว
"แค่นี้แหละ เดี๋ยวกูโทรกลับไป!" ภูพิงค์ยกยิ้มอย่างชอบใจ ซ้ำยังลอยหน้าลอยตายิ้ม สร้างความหมั่นไส้ให้ผู้ที่พบเห็นไม่น้อยเลย
"ไร้มารยาท อย่าให้ถึงคิวกูบ้าง"
"ภูว่าพี่ชายภูโคตรหล่อเลยนะ เฮียภูมิหล่อแบบอบอุ่น แด๊ดดี้ คนรักเมียอะไรประมาณนี้ ส่วนเฮียภพเนี่ย ภูว่าหล่อแบบนิ่งๆ ว่ะ สายตาทำสาวใจละลาย ยิ่งถ้าได้จ้องนะ ภูว่าสาวพร้อมเป็นขอ
