บทส่งท้าย
เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ!
“โอ๊ย โอ๊ย ที่รัก โอ๊ย”
เอลิการ้องครางออกมาอย่างสุขสม ยามที่พิศรุตม์ฟาดปลายแส้ลงมาบนทรวงอกอวบของเธอด้วยความแรง ขณะที่เธอนอนเปลือยกายล่อนจ้อนอยู่บนเตียงทรมาน สองมือสองขาถูกโซตรวนไว้อย่างแน่นหนา
“อ่า บอกแล้วไง อย่าดื้อ” พิศรุตม์ในชุดสูทหรูตามสไตล์เจ้านายจอมบงการ เงื้อมือฟาดแส้หางม้าลงไปบนร่างกายที่กำลังดิ้นส่ายทรมาน
“อื้อ ไม่ดื้อแล้วค่ะ เอมยอมแล้ว บอสขา ที่รักของเอม เอมยอมแล้วค่ะ อือออ” เธอหอบหายใจกระเส่า จ้องมองเขาด้วยสายตาโหยหา
เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ!
“ที่รัก อ๊า โอ๊ย ที่รัก โอวว...” เธอเด้งกายรับปลายแส้ด้วยความเต็มใจ ร้องครางกระเส่ากระสันราวกับเจ็บปวดนักหนา “ซี๊ดส์ โอว ซี๊ดส์ เจ็บ อือ...”
“โอวว ที่รัก” พิศรุตม์ทนไม่ไหว ถอดกางเกงลงทางปลายเท้า ขยับกายแกร่งขึ้นคร่อมทับร่างระทวยของหญิงสาวไว้ จับลำโตแข็งคัดสอดใส่ช่องสวาทของเธออย่างสุขสม ฝังลึกแน่นหนัด
