บอสขาอย่าใจดำ

ในกำมือมัจจุราช

นิยายเรื่องนี้ประกอบด้วยเรื่องสั้น 2 เรื่อง

ได้แก่

1. บอสขาอย่าใจดำ

2. คนขับรถส่วนตัว

เอลิกาลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าล่อนจ้อน ถูกมัดมือมัดขาด้วยเชือกล่ามสัตว์ ผูกติดกับเก้าอี้เหล็กสำหรับทรมานเหมือนในหนังผู้ใหญ่(AV)ของญี่ปุ่นหรือฝรั่งไม่มีผิด

โดยเก้าอี้เหล็กตั้งอยู่กลางห้องอันมืดสลัว ท่ามกลางกลิ่นไวน์อ่อนจางในอากาศเย็นฉ่ำราวสิบเจ็ดองศา และควันเทียนบางเบาล่องลอยเอื่อยเฉื่อยเฉกเช่นดวงวิญญาณกำลังเต้นระบำ

บรรยากาศชวนขนลุกขนพองสยองขวัญ เหมือนอยู่ในหนังฆาตกรโรคจิต จนไม่กล้าจินตนาการว่าชีวิตวัยเบญจเพสของเธอกำลังจะเจอกับโชคชะตาแบบไหน

“อะ!!...อะไรกันเนี่ย!!! ฉันอยู่ที่ไหน???”

หญิงสาวตกใจกับสภาพตัวเองจนใจสั่นพร่าไปหมด ร่างกายตอบสนองอัตโนมัติด้วยการดีนดิ้นขัดขืนเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการแสนโหดร้ายที่รัดรึงร่างกายและวิญญาณเธอไว้อย่างไร้ปรานี

ทว่า... ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บเนื้อเจ็บตัว ยิ่งทุรนทุราย เชือกมรณะก็ยิ่งมัดแน่น ราวกับเป็นเถาวัลย์ผีสิงในหนังสยองขวัญสั่นประสาทอย่างไรอย่างนั้น

“โอ๊ย!!! ฮือ นี่มันอะไรกัน ทำไมฉันอยู่ในสภาพนี้ ใครทำกับฉันแบบนี้ ฮือ ใครก็ได้ช่วยด้วย!!!”

เธอตะโกนขอความช่วยเหลืออย่างสิ้นหวัง กรีดร้องคอแทบแตกด้วยความหวาดกลัวและประหวั่นพรั่นพรึงอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในชีวิต ร้องภาวนาขอให้ทุกอย่างเป็นเพียงแค่ฝันร้ายเท่านั้น

“ช่วยด้วยยยย ใครก็ได้ ช่วยฉันที!!”

เธอมาอยู่ในนรกนี่ได้ยังไงเอลิกา ใครจับเธอแก้ผ้าแล้วมัดติดกับเก้าอี้ทรมานแบบนี้...คิดสิคิด...คิดให้ดีว่าก่อนหน้านี้ เธอทำอะไรอยู่ เธออยู่ที่ไหน และอยู่กับใคร?

“บอส!!!” เธอเบิกตาโพลง จำได้แล้วว่าคนที่เธออยู่ด้วยคนสุดท้ายคือใคร ใช่แล้ว...ไม่ใช่ฆาตกรโรคจิตที่ไหน แต่คือเจ้านายของเธอเอง “คุณพิศรุตม์!!!”

“เรียกฉันเหรอ!”

เสียงทุ้มนุ่มกร้าวแกร่งดังขึ้นจากมุมไหนสักแห่งในห้อง น้ำเสียงเยือบเย็นแต่ทรงพลัง หากแต่เจือปนไว้ด้วยความสาสมใจไร้ความเมตตาอย่างสัมผัสได้

“บอส!!” เธออุทานเรียกเขาด้วยน้ำเสียงสั่นพร่า ไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะทำแบบนี้กับเธอได้ ผู้ชายแสนดีที่อยู่ในฝันหวานของเธอทุกค่ำคืน

“บอสหรือคะ ทำไม...”

“ทำไมทำกับเธอแบบนี้น่ะเหรอ?” น้ำเสียงเย้ยเยาะของเขาบ่งบอกว่าเธอสมควรได้รับมัน

ชายหนุ่มในชุดสูทหรูเรียบสีดำก้าวออกมาจากมุมสลัว มือซ้ายถือแก้วไวน์แดง มือขวาถือแส้หางม้ายาวเฟื้อย ลากมากับพื้นอย่างเชื่องช้า เสียงลากเสียดสยิวไปถึงกระดูก ราวกับลากอยู่บนเนื้อกายของเธอ

“บอส!” คำว่าทำไม..ทำไม..ทำไมดังก้องในสมองเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า...ทำไมเขาถึงทำกับเลขาอย่างเธอขนาดนี้ เธอทำอะไรให้เขาไม่พอใจจนถึงขนาดต้องจับมาลงโทษบนเก้าอี้ประหาร ในสภาพเปลือยเปล่าล่อนจ้อน ไม่เหลือเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว

“เอมไม่เข้าใจ ทำไมคะ ทำไม”