When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ปั่ก! "กรี๊ดดดดเจ็บบบ...มันเจ็บนะคลินพอก่อน!..อื้อ" ร่องสวาทที่ถูกปิดตาย โดนหัวดอกเห็ดกระแทกใส่จนมันเจ็บแสบไปทั่วกลีบงาม ร่างบางสะดุ้งเกร็งได้แต่กำจิกฝ่ามือตัวเองระบายออก ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวทรมานปล่อยน้ำตาเม็ดโตไหลพราก เขาไม่น่ารื้อฟื้นความทรงจำเรื่องเก่าอีกเลย "อ่าส...มันยังแน่นเหมือนเดิมเลยนะริน" เขาเองก็รู้สึกปวดหนึบไปทั่วลำเอ็น ยิ่งขยับเขยื้อนก็ยิ่งเสียดสีผนังโพรงนุ่ม มันเสียวซ่านยากจะอธิบาย จนโน้มตัวไปก้มลงดูดยอดประทุมถันตวัดไปมา ปลุกเร้าความต้องการของคนร่างเล็ก "อื้อ.." แต่สิ่งที่รินเซ่ทำคือการเม้มปากกลั้นเก็บเสียงน่าอาย หันเบี่ยงใบหน้าสวยมองทิศทางอื่น ราวกับรังเกียจการเห็นหน้าคนตัวสูง ปล่อยเรือนร่างให้ชมเชยไม่อาจห้ามร่องรอยสารพัดที่ประทับตราไว้ "ฉันเป็นผัวเธอนะริน อย่าทำเป็นรังเกียจลืมท่าเดิมๆของเราสิ" ร่องคับแคบดูดความเป็นชายไม่มีปล่อย เหมือนกับตอนช่วงชิงความบริสุทธิ์ที่ยั