วันต่อมา
'ขอแก้ตัว...ได้มั้ย'
ไม่รู้หรอกว่าขอแก้ตัวของเขามันแปลว่าอะไรกันแน่ ก็คงจะรู้ตัวบ้างละมั้งว่าตัวเองทำผิด จะรอดูแล้วกันว่าเขาจะแก้ตัวยังไง
"ทำกับข้าวให้เหมือนเดิมได้มั้ย" พี่นธีที่เพิ่งตื่นนอนตอนเก้าโมงลุกขึ้นมาจากเตียง แล้วมาหยุดอยู่ด้านหลังฉันที่กำลังแต่งตัวไปเรียน
"จ้างเหรอคะ" ฉันถามออกไปอย่างไม่ใส่ใจนัก
"จ้าง"
"ได้ค่ะ มื้อละพัน" ไม่ได้อยากกวนประสาทหรอกนะ แต่อยากจ้างเองอะ
"ไม่มีปัญหา"
ฉันหันกลับไปมองเขาอย่างไม่เข้าใจ ถ้าเป็นฉันเขาคงด่าว่า 'ซื่อบื้อ' ไปแล้วแน่ๆ
"ดูแมวด้วย" คนพูดล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงวอร์มยืนมองฉันผ่านกระจก "มันคิดถึงแม่จะแย่แล้ว"
"มันจำแม่ไม่ได้หรอกค่ะ"
"จำได้" เขาอ่านใจแมวได้ด้วยหรือไง "ชื่อนิเนยไง"
"..." ฉันเงียบแล้วมองเขาที่ยืนด้านหลังผ่านกระจกก็เห็นรอยยิ้มมุมปากนิดๆขณะที่ใบหน้าขอฉันมันก็ร้อนวูบวาบขึ้นมา "เพ้อเจอใหญ่แล้วพี่นธี"
"เลิกกี่โม
