ฉันนั่งอยู่ที่เดิมคนเดียวคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนท้องฟ้ามืดลง แต่ที่ตรงนี้ยังมีคนเดินผ่านไปมา มีแสงไฟสีส้มตามทางจนไปถึงถนนหลังมหาวิทยาลัย
"..." ฉันสูดหายใจเข้าเต็มปอดเพื่อเพิ่มพลังให้ตัวเอง คิดว่าจะไปจากตรงนี้แล้วแต่อยู่ๆก็มีคนมานั่งข้างๆ
ถึงจะมีไฟสลัวๆแต่ก็เห็นใบหน้าเขาชัดเจนรวมไปถึงกลิ่นกายของเขาที่ฉันจำได้ดี
ตามมาสินะ
"พี่ตามเนยมาทำไม"
"เป็นห่วง" เขาพูดโดยที่สายตามองไปยังท้องน้ำเบื้องหน้า
"..." ฉันไม่พูดอะไรออกไป มันรู้สึกดีอยู่หรอกที่ได้ยินแบบนั้นแต่ความอึดอัดกับประโยคสั้นๆของเขามันมีมากกว่า
"อยากถามอะไรมั้ย ฉันจะตอบให้เธอหมดทุกอย่าง" คราวนี้เขาเอื้อมมือมาจับมือของฉันเอาไว้ "เพื่อให้เธอสบายใจ"
"ถามได้ด้วยเหรอ" ฉันดึงมือตัวเองกลับมาแล้วกุมมือตัวเองไว้บนตัก
"ได้ทุกอย่าง"
"พี่กับผู้หญิงคนนั้น" นี่คงเป็นสิ่งแรกที่ทำให้ฉันรู้สึกเจ็บจุกมาทั้งวันจนถึงตอนนี้ "ถ้าไม่มีอะไรก็คงไม่ไปช่วย
