“ฝากด้วยนะอาลี่” จัสตินหันไปบอกอาลี่ที่นั่งอยู่ประจำที่นั่งคนขับหลังจากที่อุ้มจีน่าเข้ามานั่งในรถได้จนสำเร็จ
“ไม่ต้องห่วงนะคะพี่จัส ลี่ส่งจีน่าถึงมือพ่อกับแม่อย่างปลอดภัยแน่นอน” อาลี่ตอบรับคำเสียงหนักแน่นเบนสายตามองเพื่อนสนิทด้วยแววตาเป็นห่วง
จัสตินพยักหน้ารับเล็กน้อยก่อนเบนสายตากลับหันมามองจีน่าที่นอนหลับอยู่ จัสตินใช้นิ้วเกลี่ยน้ำตาออกจากใบหน้าสวยของคนเป็นน้องอย่างแผ่วเบา ภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่งของจัสตินที่ดูเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรหากแต่ภายในใจของจัสตินกำลังร้อนรุ่มไปด้วยไฟโทสะ
“ขับรถดี ๆ ครับ” กดหน้าบอกอาลี่เล็กน้อยก่อนปิดประตูรถให้ จัสตินขยับขึ้นมายืนเต็มความสูงมองรถของอาลี่ขับออกไปจนลับสายตา
แววตาที่เคยเรียบเฉยกลับแข็งกร้าวขึ้นมาอย่างถนัดตา มือหนากำหมัดเข้าหากันแน่นด้วยความเดือดดาล
ผัวะ
ตุบ
ผัวะ
จัสตินเดินกลับมาในบ้านของคารอสด้วยใบหน้าถมึงทึง ก้าวสุขุมเข้าไปหาตัวต้นเหตุแบบไม่
