“ผมไม่ปฏิเสธ แต่คุณอย่าบิดพลิ้วสัญญาที่ให้ไว้กับผมก็แล้วกัน ไม่อย่างนั้นผมไม่รับประกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น บีน่า...บอกผมอีกครั้งสิว่า คุณยินดี”
“ค่ะ...ฉันยินดี”
พอพูดจบประโยคลิ้นหนาก็ฉกเข้าไปในกลีบปากฉ่ำทันที ครั้งนี้บุษราคัมไม่ต่อต้านทั้งรู้สึกหนาวสั่นจนต้องเบียดร่างเกือบเปลือยเข้าหา เธอไม่รู้ว่าต้องยอมเขาอีกสักกี่หนหลังจากนี้ แต่ก็รู้ตัวดีว่ายามอยู่ในอ้อมกอดทรงพลังนั้นไม่ใช่การเสแสร้ง บุษราคัมตระหนักดียามร่างกายส่งสัญญาณบางอย่าง มันเป็นความโหยหาที่หลั่งล้นออกมาจากเบื้องลึกที่แอบซ่อน
“อืม...อือ” ร่างอรชรหยัดยืนแทบไม่อยู่เมื่อริมฝีปากหนาบดเคล้าเบา ๆ ลงบนเนื้ออุ่นบนกลีบปากชุ่มฉ่ำ สำหรับเขาแล้วบุษราคัมเหมือนดอกไม้งามรอรับหยาดฝน ลิ้นหนายังซอกซอนและพลิ้ววนอยู่ในปากนุ่ม เย้ายั่วไปตามเพดานและกระพุ้งแก้มอ่อน หยอกเอินปลายลิ้นเล็กและแตะใต่บนไรฟันจนเขาเองก็แทบจะอดกลั้นไว้ไม่อยู่
“บีน่า...ยืนนิ่ง ๆ
