นี่เธอเป็นอะไรไป...ถ้าไม่มีใครอยู่ที่นี่ก็อยากตบหน้าตัวเองแรง ๆ ที่มัวแต่คิดถึงเขาทั้งที่อยากจะลืมอย่างเหลือเกิน
“บุษ...นั่นบุษจะกลับแล้วหรือ?”
เสียงของปกรณ์ที่ดังอยู่ข้างหลังทำให้ร่างเล็กบอบบางซึ่งกำลังจะก้าวพ้นจากบริเวณล็อบบี้ของโรมแรมต้องหันกลับมาอีกครั้ง
“ปกรณ์...บุษจะกลับแล้ว จะรีบกลับไปอยู่เป็นเพื่อนพ่อ”
“ขอโทษทีนะที่ผมไม่ได้มาหาบุษเลยทั้ง ๆ ที่บุษก็มาทำงานหลายวันแล้ว งานยุ่งมากและผมก็เพิ่งรู้ว่าผู้จัดการเรียกบุษกลับมาเป็นประชาสัมพันธ์อีก”
ชายหนุ่มร่างสูงสมาร์ทแม้อยู่ในชุดลำลองธรรมดาพินิจใบหน้าของคู่สนทนาก็รู้สึกว่ามีหลายอย่างในตัวบุษราคัมเปลี่ยนไป
“บุษดูไม่ค่อยสดใสเลยนะ...อืม...วันก่อนที่ผมเจอบุษที่ไมแอมี่ ผมกลับมาถึงก็รีบไปบอกลุงอาคมอย่างที่บุษฝากบอก”
แต่ไม่ได้พูดถึงอัญมณีที่เขาพบว่าเธอกลับมาก่อนหน้านั้นแล้ว ถึงบุษราคัมจะโกหกแต่ด้วยอยากรักษาน้ำใจและความรักทำให้เขาไม่อยากร
