หลังจากกินข้าวเสร็จผู้ใหญ่ก็คุยเรื่องธุรกิจกันต่อ ส่วนฉันไทเกอร์และพี่เสือก็แยกตัวออกมา
“พรุ่งนี้มีนัดทำงานที่บ้านโอดิน อย่าลืม” ไทเกอร์เตือน ปกติเวลามีงานที่มหาวิทยาลัยเราจะรวมตัวกันที่บ้านโอดินซะส่วนใหญ่เพราะเงียบสงบและอยู่ติดแม่น้ำ บรรยากาศดีสุดๆ
“อือรู้แล้ว”
“มาคุยกันหน่อย” พี่เสือคว้ามือมาดึงแขนไม่สนใจว่าฉันกำลังคุยกับไทเกอร์อยู่
“เฮีย” พอถูกน้องชายท้วงพี่เสือก็หันควับมาจ้องเขม็งทันที “มึงมีปัญหาอะไร”
“จะพาใจ๋ไปไหน”
“จะพาไปไหนแล้วทำไมต้องรายงาน”
“ผมถามเฮียก็แค่ตอบ จะกวนประสาททำไม”
“ถ้าห่วงขนาดนี้ทำไมไม่หมั้นเองซะ”
“กล้าพูดออกมาได้ไงวะ ตอนนั้นใจ๋ขอให้ผมหมั้นแทนแล้วไม่ใช่?” ไทเกอร์ถามกลับอย่างหาเรื่อง พอพี่เสือเงียบเขาก็พูดต่อ “คนที่ไม่ยอมคือเฮีย ลืมรึไง”
พี่เสือพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ จากนั้นก็ดึงฉันให้เดินตามตัวเองมาโดยไม่ฟังคำคัดค้านจากน้องชาย
“มีอะไรก็พูดมาเถอะค่ะ”
